.
..
...
....
เช้าวันรุ่งขึ้นปลาวาฬเดินหาวหวอดตามหลังเจ้าของห้องลงไปข้างล่างอย่างเซ็ง ๆ เมื่อเดินมาถึงห้องรับประทานอาหาร ก็เห็นสมาชิกทุกคนในบ้านนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ปลาวาฬจึงยกมือไหว้ผู้เป็นเจ้าของบ้านอย่างมีสัมมาคารวะ
“อรุณสวัสดิ์ครับทุกคน”
“อรุณสวัสดิ์จ้ะหนูปลาวาฬนั่งลง ๆ จะได้ทานข้าวเช้ากัน” คุณหญิงฉัตรฉายเอ่ยเชื้อเชิญพร้อมกับโปรยยิ้มให้ด้วยความเป็นมิตร
“ขอบคุณครับ” เจ้าตัวเลือกที่จะนั่งลงข้างนักรบ ส่วนนักบินนั่งที่ประจำนั่นคือข้างผู้เป็นแม่ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับผู้มาใหม่
ด้วยความง่วงทำให้ปลาวาฬอดไม่ได้ที่จะหาวหวอดอ้าปากกว้างอย่างเสียมารยาท จนทุกคนหันมามองที่เจ้าตัวเป็นตาเดียวกัน เมื่อรู้ตัวก็ยิ้มแห้ง ๆ แล้วเอ่ยขอโทษ “เอ่อ...ขอโทษครับที่เสียมารยาท”
“ไม่เป็นไรจ้ะฉันพอจะเข้าใจ” คุณหญิงฉัตรฉายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พร้อมกับมองหน้าลูกชายและปลาว
