ตอนที่ 4 เจอดีแน่

1606 คำ

. .. ... .... คอนโดหรูสูงระฟ้าใจกลางเมืองหลวง หลังจากผ่านช่วงเวลาแห่งความสุขสมกันอย่างยาวนานตลอดทั้งคืน ร่างเล็กผอมเพรียวและร่างสูงกำยำล่ำสันนอนกอดก่ายกันอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ ภายในห้องนอนหรูชั้นบนสุดของตึก ด้วยฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กซ์ทำให้แขกผู้มาเยือนออดอ้อนชายหนุ่มเจ้าของห้องตลอดทั้งคืน จนทนความต้องการไม่ไหวยัดเยียดความเป็นชายให้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนระบมไปทั่วทั้งร่าง “อือออ” ร่างเล็กเริ่มรู้สึกตัวเปลือกตาค่อย ๆ เปิดขึ้นมาอย่างเชื่องช้า กะพริบถี่หลายครั้งเพื่อปรับสภาพ จากนั้นดวงตาคู่สวยก็เปิดเต็มที่ ก่อนจะมองเห็นโคมไฟหรูที่แขวนบนเพดานห้องที่ไม่คุ้นตา เมื่อมองไปข้าง ๆ ก็พบกับร่างกำยำที่กำลังนอนล่อนจ้อน เจ้าตัวสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจแล้วลุกขึ้นนั่งทันที แต่ด้วยความสะบักสะบอมจากการร่วมกิจกรรมรักเมื่อคืนที่ผ่านมา ถึงกับร้องโอดโอยด้วยความปวดระบมที่มันแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่าง โดยเฉพาะส่วนล่างที่ขยับตัวแทบจะไม่ได้ “โอ๊ยยย!! ทำไมเจ็บอย่างนี้วะเนี่ย” ร้องโอดครวญพร้อมกับดึงผ้าห่มมาปิดร่างอันเปลือยเปล่าไว้ สายตาก็จ้องมองชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับเป็นตาย ก่อนจะใช้เท้าสะกิดที่บริเวณเอวเพื่อปลุกให้ตื่น “อื้อออ อย่ากวนคนจะนอน” ว่าพร้อมกับเอื้อมมือหนารั้งตัวเข้ามากอด เพราะเข้าใจว่าอีกฝ่ายเป็นหมอนข้าง “เอามือสกปรกของนายออกไปเดี๋ยวนี้นะไอ้สารเลว ลืมตาขึ้นมาดูว่านายทำบ้าอะไรกับฉันบ้าง” เจ้าตัวตะโกนเสียงดังอย่างไม่ไว้หน้า “จะโวยวายทำไมครับน้องเงิน เมื่อคืนยังร้องให้พี่ช่วยอยู่เลย” พูดแล้วแสยะยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ เมื่อคืนยอมรับว่ามันเป็นการมีเซ็กซ์ที่สุดยอดมาก อาจจะเป็นเพราะได้เชยชมคนที่เคยตะล่อมมานานหลายเดือน และส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะอีกฝ่ายโดนวางยาปลุกเซ็กซ์มาเลยทำให้มีส่วนร่วมอย่างเต็มที่ “นายพูดบ้าอะไร” เงินพยายามนึกถึงเรื่องราวเมื่อคืนที่ผ่านมา จำได้ว่าโดนไอ้เสี่ยเจียงวางยาแล้วก็ออกมานั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่ข้างผับ และหลังจากนั้นก็เจอกับ....ไอ้นี่ ไม่นะ! หรือว่าเพราะยานั่น... “จำได้แล้วใช่ไหมล่ะครับ หึ ๆ” นอนตะแคงข้างเท้าแขนหนุนศีรษะอยู่บนเตียง สายตาก็โลมเลียที่ผิวขาว ๆ บริเวณเนินอกอย่างหื่นกระหาย “ไอ้คนไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ไอ้เลว ฮือ ๆ” เจ้าตัวคิดคำด่าไม่ออก เพราะส่วนหนึ่งมันก็เป็นความผิดของตัวเองจริง ๆ จะทำยังไงดีล่ะทีนี้ ตกงานแถมยังมาเสียตัวให้ไอ้หื่นบ้านี่อีก วันนี้เป็นวันซวยของเขาหรืออย่างไรเนี่ย “อย่าร้องเลยครับคนดี เดี๋ยวพี่จะรับผิดชอบเองนะไม่ต้องห่วง” ร่างกำยำที่ไร้ซึ่งอาภรณ์ทะยานตัวเข้ามากอด “หยุดอยู่ตรงนั้นเลย! แล้วก็ลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าซะฉันอุบาทว์ลูกตา” ชี้หน้าอีกคนก่อนจะมาถึงตัว เขาขยะแขยงนายนั่นเต็มทนแล้ว “แหมทำเป็นมองไม่ได้ ทีเมื่อคืนยังอ้อนพี่อยู่เลย พี่ครับช่วยผมด้วย พี่ครับเอาแรง ๆ เลย” เจฟฟี่ยั่วโมโหอีกฝ่ายอย่างกวน ๆ “หุบปากเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้ยาบ้า ๆ นั่นฉันไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่นอน” “อย่าคิดให้มันปวดหัวเลยน้องเงิน ยังไงซะเราก็เป็นผัวเมียกันแล้ว ต่อไปนี้พี่จะเลี้ยงน้องเองไม่ต้องห่วง” “ไม่มีทางโว้ย! เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะเที่ยวเตร่ไปวัน ๆ จะมีปัญญาดูแลใครได้” ที่กล้าพูดเพราะเห็นมาเที่ยวผับเมาหัวราน้ำเกือบทุกวัน ถ้าเป็นคนเอาการเอางานจริง ๆ คงไม่มาผลาญเงินพ่อแม่เล่นอย่างนี้แน่ “ทำไมน้องเงินดูถูกพี่อย่างนั้นล่ะ เอางี้ถ้าน้องเงินมาอยู่กับพี่ พี่รับรองว่าจะทำตัวใหม่เลยเอ้า” “ทำไมฉันต้องรับปากนายด้วยล่ะ นายมันก็แค่เสือผู้หญิงที่หลอกฟันคนอื่นไปวัน ๆ ฉันมันซวยเองที่เป็นหนึ่งในเหยื่อของนาย” “แต่พี่ชอบน้องเงินจริง ๆ นะ ไม่งั้นพี่ไม่ตามไปเฝ้าที่ผับตั้งหลายเดือนขนาดนั้นหรอก...เชื่อพี่นะครับ” มองด้วยสีหน้าจริงจังแต่โดนอีกฝ่ายเมินหน้าหนี “พอ ๆ ฉันจะกลับบ้านล่ะ ถือว่าทำบุญทำทานให้หมูให้หมาละกัน” พูดแล้วจะลุกขึ้นแต่โดนเจฟฟี่คว้าตัวเอาไว้ได้ก่อน แล้วคร่อมตัวทับทาบไว้ทันที “ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย” “โอ๊ยขำว่ะ พี่เพิ่งรู้ว่าน้องเงินเป็นคนตลก นี่มันในห้องพี่โว้ย จะมีใครหน้าไหนมาช่วยได้ มาเป็นเมียพี่ซะดี ๆ ” พูดแล้วก็โน้มใบหน้าลงไปซุกไซร้ที่ซอกคอขาวทันที เช้า ๆ อย่างนี้มันต้องจัดให้หนักซ้ำอีกครั้ง “อ๊ากกก!! ปล่อยกูนะโว้ยไอ้บ้า” ปลาวาฬนั่งจิตตกจ้องหน้าจอมือถืออยู่บนรถเมล์ ถอนหายใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความเป็นห่วงเพื่อนรัก เมื่อคืนโทรไปหามีเสียงผู้ชายคล้ายคนเมารับสายพูดจาไม่รู้เรื่อง หลังจากนั้นก็ตัดสายแล้วปิดเครื่องไป นั่นทำให้นอนไม่หลับทั้งคืน ครั้นจะออกไปหาที่ผับก็กลัวคนของเสี่ยเจียงจะเล่นงานเอา ในใจตอนนี้กลัวว่าเพื่อนจะตกเป็นเหยื่อไอ้พวกนักท่องราตรีหื่นกาม รายนั้นสู้คนซะที่ไหนดีแต่ปากเก่งไปเท่านั้นเอง รถเมล์จอดหน้าตึกหรูระฟ้าที่เคยมาสัมภาษณ์ครั้งก่อน เจ้าตัวยอมรับว่าดีใจมากที่จะได้เงินห้าล้านบาท แต่ก็หวั่นใจเพราะไม่รู้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง ต้องไปอยู่กับคนที่ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเห็นหน้า ไม่รู้นิสัยใจคอมาก่อน หากเป็นพวกซาดิสม์จิตวิตถารขึ้นมามีหวังตกนรกทั้งเป็นแน่ ๆ แต่ถึงยังไงซะก็ต้องอดทนให้ได้เพราะความจนมันน่ากลัวกว่านั้นเยอะเลย เมื่อเดินมาถึงหน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ เจ้าตัวก็ยิ้มก่อนจะเอื้อนเอ่ยบอกจุดประสงค์ที่มาในวันนี้ “สวัสดีครับผมมาพบคุณวรรธนพล” “ไม่ทราบว่ามาติดต่อเรื่องอะไรคะ แล้วได้นัดกับท่านไว้รึเปล่า” ประชาสัมพันธ์สาวสวยถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “เมื่อวานมีคนโทรไปบอกให้ผมมาครับ เรื่องเอ่อ...รับจ้างตั้งท้องน่ะครับ” ประโยคหลังเจ้าตัวกลับพูดเบา ๆ เพราะรู้สึกอายที่จะให้คนอื่นได้รับรู้ด้วย “อ๋อ คุณปลาวาฬนั่นเอง ตามดิฉันมาทางนี้เลยค่ะ” เมื่อรู้ว่าชายหนุ่มมาเพราะเรื่องอะไร เจ้าหล่อนก็ยิ้มให้ทันที ก่อนจะเดินนำหน้าไปที่ห้องทำงานของนักบิน ปลาวาฬเดินตามหลังมาติด ๆ จนถึงหน้าห้องหนึ่ง ก่อนเจ้าหล่อนจะเคาะประตูห้องแล้วเอ่ยแจ้งกับคนที่อยู่ข้างใน “ท่านคะ คุณปลาวาฬมาถึงแล้วค่ะ” “ให้เข้ามาได้” เมื่อได้ยินอย่างนั้นเธอก็หันมายิ้มแล้วเอ่ยเบา ๆ “เชิญค่ะ” “ขอบคุณครับ” ปลาวาฬสาวเท้าก้าวเข้าไปในห้องด้วยความประหม่า ปกติแล้วเจ้าตัวไม่ใช่คนที่กลัวอะไรง่าย ๆ อย่างนี้ แต่วันนี้ขอเถอะมันตื่นเต้นฉิบหาย “สะ สวัสดีครับ” เจ้าตัวทำหน้าบึ้งรู้สึกไม่พอใจที่อีกฝ่ายไม่ให้เกียรติเอาเสียเลย แขกมาเยือนยังจะมานั่งหันหลังให้เสียอย่างนั้น “มาตรงเวลาดีนี่” เสียงเข้มเอ่ยอย่างสบาย ๆ “ผมเป็นคนที่ตรงต่อเวลาอยู่แล้วครับ ว่าแต่คุณเถอะเป็นตากุ้งยิงหรือไงทำไมไม่หันหน้ามาคุยกันดี ๆ ทำตัวลึกลับอย่างกับสัตว์ประหลาด” “ยังปากดีเหมือนเดิมเลยนะ” ได้ยินอย่างนั้นปลาวาฬก็เอะใจขึ้นมาทันที ‘ยังปากดีเหมือนเดิม’ งั้นเหรอแสดงว่าเคยเจอกันก่อนหน้านี้สินะ แล้วทำไมเขาจำไม่ได้เลยล่ะ “หมายความว่าไง ผมจำได้ว่าไม่เคยเจอหน้าหรือรู้จักคุณมาก่อน” “ทำไมจะไม่เคยเจอล่ะ” เจ้าของห้องหมุนเก้าอี้กลับมาแล้วยิ้มให้อีกฝ่าย “เฮ้ย! นี่คุณ” เมื่อเห็นว่าเป็นใครปลาวาฬก็ตกใจแล้วชี้หน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ตั้งใจ “แสดงว่านายยังจำฉันได้ ความจำดีอย่างนี้เหมาะที่จะเป็นแม่พันธุ์ชั้นดีได้เลยทีเดียว” เจ้าตัวยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ “ทำไมจะจำไม่ได้หน้าโหล ๆ อย่างนี้” ด้วยความหมั่นไส้เจ้าตัวจึงเบ้ปาก “ยังปากหมาเหมือนเดิมเลยนะนายอะ” “แน่นอน แล้วไหนเจ้านายคุณทำไมยังไม่โผล่หัวมาให้เห็นสักที” ปลาวาฬยังคิดว่าคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าคือพนักงานคนหนึ่งเท่านั้นเอง “ได้เห็นแน่ ถ้ารู้ว่าเป็นใครแล้วนายจะหนาว” “แค่นี้ก็หนาวมากพอแล้วเนี่ยแอร์เย็นซะขนาดนี้” เจ้าตัวกอดอกทำท่าสั่นเทาเหมือนหนาวเสียเต็มประดาเพื่อกวนอีกฝ่าย ทำเป็นเล่นไปเดี๋ยวได้เจอดีแน่ ระหว่างนั้นเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more