วันต่อมา...
อลินญายืนยิ้มจ้องมองตัวเองผ่านกระจกเงาที่อยู่ตรงหน้า ดวงตากลมเอาแต่มองไปที่ภาพสะท้อนของตัวเองที่กำลังสวมใส่ชุดนักศึกษาอย่างที่ใฝ่ฝันอยู่
"มันดีจริง ๆ " เรียวปากบางอมชมพูพึมพำด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ ใบหน้าใสยิ้มพลางนึกถึงใครบางคนที่คงจะดีใจไม่ต่างกันหากได้เห็นเธอในชุดนี้ มือเล็กค่อย ๆ เอื้อมไปหยิบรูปแม่ตัวเองขึ้นมามองดูพูดคุย
"แม่คะ เห็นอลินไหม..."
"...อลินได้ใส่ชุดนักศึกษาแล้วนะคะ อลินได้เรียนต่อแล้ว..." เสียงหวานเริ่มสั่นเครือไปด้วยความรู้สึกมากมายที่บีบรัดอยู่ภายในอก
"...อย่าลืมดีใจกับลูกสาวคนนี้ของแม่ด้วยนะคะ อย่าลืมมองดูอลินด้วยความดีใจด้วยนะคะแม่" เจ้าของใบหน้าจิ้มลิ้มเอ่ยพลางยกมือขึ้นซับหัวตาตัวเองเบา ๆ ไม่อยากที่จะปล่อยโฮหรือร้องไห้ตาบวมในวันแรกที่ไปเรียน หญิงสาวจัดการวางรูปแม่ตัวเองลงยังที่เดิมด้วยความเบามือพร้อมกับพ่นลมหายใจเข้าออกเพื่อหยุดอารมณ์อ่อนไหวของตัวเอง
