"เดินเข้าไปทักทายหน่อยดีไหมครับ" เสียงอนุชิตเอ่ยถามเจ้านายที่ยืนอยู่ โดยก็มีนักศึกษาบางส่วนหันมาให้ความสนใจชายที่ยืนมองอยู่ไม่น้อย
"ไม่ดีกว่า มันจะดูเอาหน้าและเข้าถึงง่ายเกินไป" เจ้าของใบหน้าหล่อสุขุมตอบกลับ ทว่าในตอนนั้นเอง เสียงสองสาวนักศึกษาที่กำลังช่วยยกอะไรบางอย่างอยู่ไม่ไกลก็ดังขึ้น
"มึง ยกดี ๆ นะ โอ๊ย หนักอะ"
"แล้วทำไมพวกไอ้เป้ มันไม่มาช่วยพวกเราวะเนี่ย" ขณะที่สองสาวกำลังบ่นปนสบถอยู่ เพทายก็หันไปส่งสายตาให้ลูกน้องคนสนิทเข้าไปช่วยสองสาว หลังจากเห็นว่าเป็นจังหวะที่ดีที่ไม่ได้ดูตั้งใจจนเกินไป อนุชิตที่รับรู้ก็พยักหน้าเดินตรงไปหานักศึกษาทั้งสองทันที เมื่อเหลือบมาเห็นร่างสูงที่เป็นคนสั่ง ก็ยิ่งรู้สึกชื่นชม
"ขอบคุณนะคะ" สองสาวก้มหน้าโค้งขอบคุณเพทายด้วยสีหน้าท่าทางนอบน้อม แถมยังอดไม่ได้ที่จะมองไปยังใบหน้าหล่อ ๆ ของอีกคน ที่ไม่ได้ดูเหมือนนักธุรกิจมีอายุทั่วไป
"..." เพทายก็ยิ้มบาง ๆ ตอบ
