“ก็เมียรับจ้างไงคะ”
“ขิม!” ปุณณภัทรขึ้นเสียงเล็กน้อย มือหนาทุบลงบนโต๊ะเสียงดัง “ไหนบอกว่าจะทำดีเอาอกเอาใจฉันไง”
ประโยคนั้นทำให้ญารินนิ่งเงียบไปชั่วอึดใจเหมือนกำลังคิดหนัก พอนึกบางอย่างออกรอยยิ้มพรายจึงผุดขึ้นบนใบหน้า แทนที่จะเดินอ้อมไปด้านหลังเพื่อนวดไหล่กว้าง หญิงสาวกลับแทรกกายระหว่างโต๊ะทำงานเพื่อนั่งลงบนตักของเขาแทน
“ทำอะไรของเธอ ฉันให้เธอมานวดไม่ใช่มานาบนะ”
“ฉันไม่เชื่อหรอกค่ะว่าคนแข็งแรงอย่างคุณจะปวดเมื่อย ถึงเราจะแต่งงานกันไม่นาน แต่ฉันก็พอจะรู้ใจคุณบ้างแล้วล่ะค่ะ” นิ้วเรียวกรีดกรายลงบนไหล่กว้างไล่ขึ้นไปบนใบหน้าหล่อเหลา ตามไรเคราอ่อน ๆ จนปุณณภัทรต้องเม้มปากเพื่อกลบเกลื่อนอาการตกใจ “คุณต้องการล่อให้ฉันมาใกล้ แล้วทำแบบนี้ไม่ใช่เหรอคะ”
“ขิม...” คิ้วคู่หนาขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจ ไม่คิดว่าญารินจะรู้ทันเขาไปหมดทุกเรื่องแบบนี้
“ฉันมาคิดดูแล้ว บางทีการที่คุณจะยอมรับในตัวฉันได้ คือฉ
