ญารินนอนพลิกตัวไปมาบนเตียงกว้างเพื่อรอให้ปุณณภัทรกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง แอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาอาจจะทำกลับมาทำอะไรที่มันค้างคาต่อให้เสร็จ แต่เธอก็ต้องรอเก้อจนถึงเช้าเมื่อตื่นขึ้นมาก็ยังไม่มีวี่แววของเขา
“อ้าว คุณขิมป้าคิดว่าออกไปพร้อมคุณปุณแล้วเสียอีก” เสียงประภาดังขึ้นเมื่อเห็นหญิงสาวก้าวลงมาจากชั้นสองของบ้าน
“คุณปุณออกไปแล้วเหรอคะ”
“ใช่ค่ะ ออกไปตั้งแต่เช้ามืดเลย”
คำตอบของประภาทำให้หญิงสาวขบกรามแน่นด้วยความเจ็บใจ เขาตั้งใจจะหลบหน้าเธอตั้งแต่เมื่อคืนแล้วยังหนีหน้าชิ่งไปทำงานก่อน คิดเหรอว่าเธอยอมแพ้ง่าย ๆ
“ขอบคุณนะคะป้าภา”
“แล้วคุณขิมจะไปแล้วเหรอคะ ไม่ทานข้าวก่อนเหรอ”
“หนูไปทานที่ทำงานได้ค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” ญารินโบกมือลาก่อนจะเดินลัดเลาะไปตามเส้นทางลัดที่ตัดไปยังด้านหลังของรีสอร์ต เมื่อมาถึงทางเข้าจึงตั้งสติแล้วถอนหายใจออกมาอีกเฮือกใหญ่เพื่อรวบรวมความกล้าในการปฏิบัติหน้าที่ใ
