“เมื่อกี้คุณเมธว่าอะไรนะคะ ใครทำงานที่ไหนกัน” เขมิกาเอ่ยถามเพื่อเบี่ยงประเด็นสนทนาไม่อยากให้ญารินกับมินตราเข้ามาร่วมโต๊ะด้วย
“เปล่านี่ครับ ผมแค่จะชวนสองสาวมานั่งทานด้วยกัน” เมธวินไม่ได้ตอบคำถามนั้นแต่กลับหันไปเอ่ยเรียกทั้งสองคนอีกครั้ง “มานั่งด้วยกันสิ ตรงนี้ยังมีที่ว่างอยู่”
“ไปเถอะขิม ฉันหิวไม่ไหวแล้ว ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย” มินตราไม่มีทางเลือกเพราะโต๊ะอื่นไม่มีที่ว่างเหลืออยู่แล้ว เธอจึงถือจานข้าวเข้าไปทรุดกายนั่งลงเคียงข้างเมธวิน ทำให้ญารินต้องตามไปนั่งลงข้าง ๆ ปุณณภัทรอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ถ้างั้นตามสบายนะคะ พี่ขอตัวไปก่อน” กชอรกล่าวลาเพราะไม่อยากรบกวนเวลาพักของเจ้านายเสียเท่าไหร่ ญารินได้แต่ถอนหายใจออกมาเบา ๆ นึกขอบคุณที่วันงาน ช่างแต่งหน้าเนรมิตเธอจนกลายเป็นคนละคนและไม่มีใครนึกเอะใจเลยสักนิด
“อันที่จริงถ้าคุณปุณจะมาทานข้าวที่นี่ ให้เขมจัดเตรียมโต๊ะแยกไว้ไหมคะ จะได้ไม่ต้องมา
