ซ่อนรักจอมบัญชา

บทที่3

ภาพการปรากฏตัวของนางมารร้ายในคราบนางฟ้าของทุกๆ คนภายในไร่ทำให้ราชาวดีต้องเบือนหน้าหนีไปแทบจะทันทีที่ได้เห็น เมื่อวานเธอทำสำเร็จที่แกล้งป่วยทำให้พี่ชายต้องโทรไปเลื่อนนัดไม่ต้องออกไปหาผู้หญิงบ้าคนนี้ แต่แล้ววันนี้อีกฝ่ายกลับบุกมาหากันถึงที่ แสดงว่ายัยบ้านั่นเองก็คงจะรู้อยู่แล้วว่าเมื่อวานมันคือการแสดง

แต่อะไรก็ไม่น่าเจ็บใจเท่าคำพูดมากมายที่ได้ยินจากพวกคนงานที่ต่างก็พากันยกยอสรรเสริญแม่คนดีริสาให้ได้ยิน บ้างก็ว่าหญิงสาวนั้นอ่อนหวานน่ารัก เหมาะสมกับพี่ชายของเธอเป็นไหนๆ

คงจะมีแต่เธอเท่านั้นที่รู้ว่าภายใต้ภาพแสนดีเหล่านั้นเธอกลับซ่อนเอาผู้หญิงร้ายกาจอีกคนเอาไว้ได้อย่างแนบเนียนถึงที่สุด!!

“กำลังทำอะไรอยู่เหรอคะน้องพรีม ให้พี่ช่วยเอาไหมคะ” เสียงร้องของคนที่แอบเดินตามหลังกันมาที่ข้างบ้านซึ่งถูกสร้างเป็นเรือนกระจกที่มีไว้สำหรับปลูกกล้วยไม้ทำให้ราชาวดีต้องหยุดเดินลง

“คงไม่ต้องรบกวนอะไรพี่ริสาหรอกค่ะ พรีมโตที่นี่ ทำทุกอย่างเป็นหมด คงไม่ต้องรบกวนให้ ‘คนนอก’ ช่วยหรอกค่ะ“ชาราวดีย้ำหนักถึงคำว่า ‘คนนอก’ ออกมาเพื่อแสดงให้อีกคนได้รู้ว่าเธอไม่ต้องการให้ใครช่วย หรือหากอยากช่วยก็น่าจะช่วยไปไกลๆ จะดีกว่า

“พี่รู้ค่ะว่าเราสองคนเริ่มต้นกันได้ไม่ดีเท่าไหร่ แต่น้องพรีมก็ต้องเข้าใจพี่นะคะ…พี่รักภูมิมาก และพี่ก็เชื่อว่าเขาเองก็รักพี่มากเหมือนกัน อีกหน่อยพี่ก็จะกลายเป็นคนในแล้ว ทางที่ดีเราสองคนมาสงบศึกกันดีกว่า เพื่อคนที่เราต่างก็รักยังไงล่ะคะ” ริสาพูดพร้อมแสยะยิ้มเหมือนจะมองอะไรบางอย่างออก เธอเองก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน มีหรือจะดูไม่ออกว่าแม่นี่แอบหลงรักพี่ชายต่างสายเลือดของตัวเอง และอาจไม่ใช่แค่เธอเท่านั้น คงจะมีอีกหลายคนที่ดูออกเช่นกันแต่ก็ไม่กล้าพอจะพูดอะไรเพราะกลัวถูกภูมินทร์ไล่ออกจากไร่

“ดูเหมือนว่าพี่ริสาจะมั่นอกมั่นใจเหลือเกินนะคะว่าจะมีโอกาสเข้ามาเป็นคนในของที่นี่ พี่ควรต้องแยกแยะให้ออกนะคะ ระหว่าง…รักกับหลง!!” คนถูกตอกกลับถึงกลับกำมือแน่น มันอาจจะใช่ที่ตอนนี้ภูมินทร์จะยังรักเธอไม่มากพอ แต่เธอเชื่อว่าเธอมีเสน่ห์มากพอที่จะเปลี่ยนใจเขาให้รักเธออย่างไม่คิดเหลือใจให้ใครได้อีกแน่

“งั้นเรามาลองดูกัน! ว่าระหว่างแกที่เป็นกาฝากกับฉันที่เป็นคนรักภูมิเขาจะเชื่อใคร!!”จบสิ้นประโยคมือบางของริสาก็เริ่มต้นทึ่งผมตัวเองอย่างบ้าคลั้งพร้อมเสียงร้องตะโกนที่ดังขึ้นท่ามกลางความตกใจของราชาวดีที่คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคนตรงหน้าจะบ้าได้ขนาดนี้

“พรีม! ริสาเกิดอะไรขึ้น!!” เสียงร้องตะโกนของภูมินทร์ทำให้เธอเผลอหันกลับไปมองเขาที่กำลังวิ่งเข้ามาใกล้เรื่อยๆ นั่นยิ่งทำให้อีกคนที่รอโอกาสคว้ามือของเธอไปได้ก่อนจะจับมือเธอตบหน้าตัวเองอย่างรุนแรงโดยที่เธอแทบไม่ต้องออกแรงอะไรเลยสักนิดเดียว

“พรีม!! หยุดนะ!!”

“ภูมิช่วยริสาด้วยค่ะ! ริสาก็แค่เดินเข้ามาทักน้องพรีมเขาเฉยๆ แต่จู่ๆ น้องสาวของภูมิก็เข้ามาทำร้ายริสา…ฮึก! พี่ไม่นึกเลยนะคะว่าน้องพรีมจะเกลียดพี่ได้ถึงขนาดนี้…” ราชาวดาได้แต่ลอบหายใจทิ้ง ผู้หญิงคนนี้ต้องบ้าไปแล้ว นี่มันยุคสมัยกันแล้วนะ ยังมีคนที่พร้อมจะทำเรื่องบ้าๆ แบบนี้เพื่อเรียกคะแนนความสงสารอยู่อีกรึไง

แต่ดูเหมือนว่าความตั้งใจนั้นของริสาจะได้ผล เพราะไม่เพียงแต่สายตาเอาเรื่องจากพี่ชายเท่านั้นที่กำลังมองมา ยังมีสายตานับสิบๆ คู่ของคนงานที่ต่างก็พากันจ้องมองทำราวกับเธอคือฆาตกรไม่มีผิด ทั้งๆ ที่ความจริงแล้วเธอไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนเฉยๆ

“ทำแบบนี้ทำไม! ขอโทษริสาเดี๋ยวนี้!!” ภูมินทร์ตวาดน้องสาวเสียงแข็งในขณะที่สองมือก็กอดคนรักสาวที่บัดนี้เปียกปอนตั้งแต่หัวจรดเท้าเอาไว้อย่างมั่นคง ภาพนั้นสร้างความเจ็บร้าวแก่ราชาวดีไม่น้อย หากแต่มันยังไม่ถึงครึ่งเลยกับคำพูดต่อมาของพี่ชาย

“พี่สั่งให้เราขอโทษพี่ริสาเขาเดี๋ยวนี้พรีม!”

“ขอโทษเหรอคะ! ทำไมพรีมต้องทำแบบนั้นด้วยในเมื่อพรีมไม่ได้ทำอะไรผิด! ผู้หญิงคนนี้เขาบ้าไปแล้ว เขาทำตัวเองทั้งนั้น!” ราชาวดีตอบกลับไปตามความจริง หากไม่ได้ทำต่อให้จะเป็นคำสั่งของใครเธอก็ไม่ขอรับฟังทั้งนั้น แม้ว่าสถานการณ์ตรงหน้ามันจะทำให้คำตอบของเธอมีค่าได้มากที่สุดแค่คำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้นเลยก็ตามที

“พรีม!!”

“อย่าทะเลาะกันเลยค่ะภูมิ ริสาไม่ได้เป็นอะไรมาก พี่ขอโทษนะคะน้องพรีมถ้าเกิดว่าพี่ทำอะไรให้น้องพรีมไม่พอใจ พี่ขอโทษจริงๆ” ภาพการแสดงที่แนบเนียนหาตัวจับได้ยากทำให้ราชาวดีแทบจะหมดสิ้นความอดทน เธอเดินตรงเข้าไปประชิดก่อนจะทำบางสิ่งที่เรียกเอาเสียงฮือฮาจากทุกๆ คนรอบข้างได้ทันทีเมื่อเธอวาดฝ่ามือตบลงไปบนใบหน้าของแม่คนลวงโลก จนอีกฝ่ายหน้าหันไปตามแรงตบ

“นี่ต่างหากที่เรียกว่าตบ! เห็นชัดรึยังคะพี่ภูมิว่าพรีมตบแม่นี่!” คำถามนั้นถูกตอบกลับมาเพียงสายตาที่ว่างเปล่า ภูมินทร์จ้องมองน้องสาวที่เคยน่ารักว่าง่ายของตัวเองด้วยสายตาผิดหวังหนัก ไม่นานเสียงเข้มจึงเอ่ยขึ้นพร้อมอ้อมกอดที่กอดกระชับแฟนสาวไว้แน่น

“พี่จะให้เวลาพรีมตัดสินใจ…ถ้าภายในสามวันนี้พรีมยังไม่มาขอโทษริสา! พี่จะถือว่าพรีมไม่ใช่น้องสาวของพี่อีกต่อไป!!” คำขาดที่เขาอยากจะให้มันเป็นเพียงแค่คำขู่เพื่อหวังจะให้น้องสาวยอมทำตามคำสั่งเท่านั้นถูกเปล่งออกไปก่อนที่มือหนาจะประคองแฟนสาวให้ถอยห่างออกไปไกล ทิ้งไว้แต่ราชาวดีที่ได้แต่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมพร้อมกับประโยคที่เสียดแทงใจเธออย่างหนักจนแทบก้าวขาไม่ออก!