“พูดมาเถอะค่ะป้าชื่น ป้าชื่นไม่ใช่คนอื่นคนไกลสำหรับพรีมนะคะ มีอะไรป้าชื่นบอกพรีมได้ทุกอย่าง ถ้าช่วยได้พรีมยินดีช่วยค่ะ” ราชาวดีพูดพร้อมรอยยิ้ม เธอหมายความตามที่บอกจริงๆ นางชื่นไม่ได้เป็นแค่แม่นมของเธอกับภูมินทร์เท่านั้น สำหรับเธอแล้วหญิงชราเปรียบได้กับแม่คนที่สามรองจากแม่ของภูมินทร์เสียด้วยซ้ำไป แม้ว่าเธอจะดื้อด้านเอาแต่ใจแค่ไหนป้าชื่นคนนี้ก็ไม่เคยถือโทษโกรธเธอเลยสักครั้ง มีแต่จะคอยพร่ำสอนสิ่งดีๆ ทำให้เธอมีเหตุผลมากขึ้น
“ป้ามีหลานสาวอยู่ที่พิษณุโลกคนนึงค่ะชื่อสีนวล พอดีว่าแม่ของมันถูกรถชนตาย ตอนนี้มันเหลือตัวคนเดียว ป้าเลยอยากจะขอให้มันมาอยู่ที่นี่กับป้า มันทำงานบ้านเป็นนะคะ ทำกับข้าวก็ใช้ได้ เป็นเด็กดีเรียนจบมหาลัย แต่โชคร้ายที่ต้องมาเสียแม่ของมันไป” นางชื่นพูดไปก็เริ่มต้นร้องไห้ไปเพราะอดสงสารหลานสาวของตนเองไม่ได้
“ได้สิคะป้าชื่น เรื่องแค่นี้เองทำไมจะไม่ได้ละคะ” ราชาวดีตอบอย่างไม่ต้องค
