ความลับในเงามืด

ไกลจาก

ห้องทำงานสีขาวสะอาดตา ตกแต่งด้วยสิ่งของราคาแพง โต๊ะทำงานหินอ่อนสีขาว เป็นที่ทำงานประจำของชนิกานต์ เทอมักจะมานั่งพร้อมกับแทปเล็ต 1เครื่อง เพื่อที่จะเช็คข่าวสารด้านต่างๆอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งครั้งนี้ก็เช่นกัน

"สวัสดีค่ะ ช่วงข่าวด่วนรายวัน วันนี้นะคะ มีรายงายด่วนเข้ามาค่ะ ว่าพบร่างหญิงสาว เสียชีวิต1คน ภายในห้องนอน บนเตียงพบยานอนหลับหล่นเกลื่นที่นอน อยู่ในบ้านพัก แถวชาญเมือง ปทุมธานี ต่อมาทราบว่า ผู้หญิงที่เมียชีวิต ชื่อ นางสาว ณัฐนิชา นามีลักษณ์ อายุ35 ปี ตำรวจสันนิษฐานว่า ผู้เสียชีวิตฆ่าตัวตาย โดยสาเหตุการฆ่าตัวตายครั้งนี้ ตำรวจสันนิษฐานเบื้องต้นว่าน่าจะเกิดจากความเครียด และน่าจะมีอาการของโรคซึมเศร้าร่วมด้วยค่ะ "

ข่าวที่เทอได้ดูจบไปเป็นข่าวที่ตัวเทอเองไปทันคาดคิดว่าจะเกิดขึ้น และสามีเทอเองก็คงไม่ต่างกัน ด้วยความที่ศรุตเป็นคนที่แทบจะไปดูข่าวเลย เมื่อนึกได้ดังนั้น ชนิกานต์จึงลุกจากเก้าอี้ ขาเรียวยาวของเทอก้าวไปอย่างรดเร็ว เพียงไม่กี่นาที ชนิกานต์ก็เดินมาถึงที่หมายของเทอ นั้นก็คือห้องทำงานของศรุต

"ฉันมาพบคุณศรุต"แม้จะเป็นภรรยาแต่เทอก็ไม่ลืมที่จะทำตามขั้นตอน เพราะหากเทอบุ่มบ่ามเข้าไป แล้วเขาคุยงานอยู่คงจะดูไม่ดีเอามากๆ

"ซักครู่นะคะคุณกานต์" เลขาหน้าห้องเร่งรีบหยิบโทรศัพท์โทรแจ้งเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว เมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้านายเลขาก็ได้เดินไปเปิดประตูให้ชนิกานต์

"ขอบคุณนะ"เทอเองก็ไม่ลืมที่จะขอบคุณเลขาอย่างยิ้มแย้มและเป็นกันเอง นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่พนักงานต่างรักและให้ความเคารพเทอเป็นอย่างมาก

"ศรุต" ชนิกานต์เรียกสามีด้วยสีหน้าที่ดูไม่สู้ดี "กานต์ คุณมีอะไรป่าว หน้าตาคุณดูไม่ค่อยโอเคเลย" ศรุตเมื่อเห็นดังนั้นก็เอ่ยถามขึ้น เทอไม่พูดอะไรแต่กลับยื่นแทปเล็ตในมือให้แทน มือหนาของศรุตเอื้อมมาหยิบ ข่าวในแทปเล็ตนั้น ทำเอาเขาขาดสติลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน เดินออกไป แต่ไปยังไม่ถึง3ก้าวก็ต้องหยุด

"คุณจะไปไหนหรอคะ"ชนิกานต์เอ่ยถามทั้งที่เทอรู้คำตอบอยู่แล้ว "ไปหานัดสิ นั้นเมียกับผมทั้งคนคุณจะให้ผมนั่งอยู่เฉยๆไม่รู้ร้อนรู้หนาวแบบคุณผมทำไม่ได้หรอก"ศรุตก้าวขาเดินต่อไปจนกระทั่งถึงประตูห้อง มือหนาจับกลอนประตูเตรียมอย่างเร่งรีบ

"ถ้าคุณไป สิ่งที่คุณพยายามทำมาเกือบ10ปี มันจะพังลงทันที คนที่ตายไปแล้ว ทำยังไงก็ไม่มีทางฝืนกลับมาได้ ทุกสิ่งทุกอย่างของเขามันหยุดลงแล้ว แต่คุณยังอยู่ อนาคตของคุณ ทุกสิ่งทุกอย่างของคุณมันกำลังไปได้ดี คุณจะทิ้งทุกอย่างเพื่อคนที่ตายไปแล้วงั้นหรอ หึๆ หน้าขำสิ้นดี"

คำพูดของชนิกานต์ ทำให้ศรุตหยุดนิ่งอยู่พักหนึ่งก่อนที่เขาจะทรุดลงนั่งกับพื้น อย่างไร้เรี่ยวแรง"ทำไม!! ทำไมผมถึงทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่นั่งเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมียกับลูกผมตาย ขอแค่เห็นหน้า ได้อยู่ข้างเทอครั้งสุดท้ายก็ไม่ได้หรอ" หยดน้ำสีใสตกลงบนพื้นจนนับไม่ถ้วน การสูญเสียในครั้งนี้มันช่างหนักหนาสำหรับเขามากเหลือเกิน ตอนเทออยู่อยู่เขาก็อยู่ข้างกายเทอไม่ได้ แม้แต่ตอนที่เทอตายเขาก็ยังอยู่ข้างกายเทอไม่ได้เช่นกัน

ชนิกานต์ที่ยืนมองอยู่แม้จะมีท่าทีที่นิ่งเฉยแต่ภายในจิตใจของเทอก็บอบช้ำไม่ใช่น้อยตอนณัฐนิชายังอยู่ศรุตก็รักแต่เทอคนนั้น บัดนี้เทอได้จากไปแล้วแต่เขาก็ยังคงรักเทอไม่เสื่อมคลาย ความจริงข้อนี้อยู่ในใจเทอมาตลอด ต่อให้เทอจะดีมากแค่ไหน ก็ไม่มีวันที่เขาจะหันมารักเทออย่างที่เทอรักเขาเลย

"กอดมั้ยคะ" ชนิกานต์นั่งลงตรงหน้าชายหนุ่มที่ร้องไห้อย่างหนัก เทอไม่เคยเห็นเขาในด้านนี้มาก่อนแม้แต่ตอนที่แม่เขาเสีย เขายังไม่มีท่าทีเสียใจขนาดนี้

ศรุตกอดชนิกานต์แน่น ในตอนนี้มีแค่เทอคนเดียวที่เป็นที่พึ่งให้เขาได้ เพราะเรื่องผิดศลีธรรมแบบนี้เล่าให้ใครฟังก็มีแต่จะสมน้ำหน้า

"ร้องซะให้พอในวันนี้ แล้วหลังจากวันนี้ไปคุณอย่าร้องไห้กับเรื่องนี้อีก ถึงแม้จะเป็นวันเผาเทอก็ตาม" ศรุตเงยหน้ามองหญิงสาวตรงหน้า ด้วยความงวยงง สีหน้าของเทอยังคงนิ่งเฉยดุจดั่งนางพญาเช่นเดิม สีหน้าของเทอ ทำให้เขาคาดเดาอะไรไม่ได้เลย

"ณัฐนิชาเองไม่มีญาติที่ไหน ฉันส่งคนไปติดต่อขอเป็นเจ้าภาพให้แล้ว ทำแบบนี้คุณจะได้ทำเพื่อเทอครั้งสุดท้ายโดยที่คนจะไม่สงสัย นอกจากนั้นแล้วมันยังส่งผลด้านดีกับคะแนนเสียงของคุณอีกด้วย ฉันปูทางให้คุณอย่างดีแล้ว อย่าทำให้มันพังล่ะ"

ศรุตจากที่งวยงงอยู่ เขาก็เข้าใจในทันทีว่าการที่เทอทำแบบนี้ล้วนต้องมีผลประโยชน์ตามมาเสมอ แต่ในมุมกลับกัน ชนิกานต์เองเทอตั้งใจทำเพื่อให้ศรุตได้อยู่ข้างณัฐนิชาจนนาทีสุดท้าย หากแต่ศรุตเองมองว่าชนิกานต์ทำเพื่อผลประโยชน์ตั้งแต่แรกที่แต่งงานกัน เทอจึงทำตัวให้เป็นเป็นอย่างที่ศรุตคิดเรื่อยมา