ความลับความรัก
827 คำ
ร้านอาหารหรูที่ตั้งอยู่ใจกลางกรุงเทพมหานคร ร้านอาหารที่มีความบรรเทิงให้ครบทุกรูปแบบ ทั้งอาหารที่เลิศรส ผับบาร์ที่เต็มไปด้วยสาวสวยหนุ่มหล่อ และที่ขาดไม่ได้คือการพนันครบวงจร อีกทั้งยังให้ความไพรเวทแก่ลูกค้า ซึ่งลูกค้า90%เป็นคนที่มีชื่อเสียงระดับประเทศทั้งสิ้น
"นัด"เสียงทุ่มของศรุตเรียกชื่อแฟนสาวที่นั่งทานอาหารด้วยท่าทีที่ไร้ซึ่งความกังวลใดๆอยู่ตรงหน้า ณัฐนิชา เมื่อได้ยินชื่อตนเธอจึงวางมือจากช้อนและซ้อม เงยหน้ามองศรุต หนุ่มหล่อหุ่นดีที่อยู่ตรงหน้า สิ่งที่เธอเห็นคือ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเครียด สายตาที่เต็มไปด้วยความกังวลและรู้สึกผิด
"คุณโอเคจริงๆใช่มั้ย" ศรุตถามคำถามย่ำอีกครั้ง
"จริงสิคะ"ไม่ว่าเปล่าณัฐนิชายังเดินไปหาศรุตแล้วย่อตัวลงนั่งข้างๆกุมมือเขาไว้อย่างถนุถนอม
"คุณฟังนัดนะ ตัวนัดเองแค่เด็กกำพร้า นอกจากแม่ชีที่โบสถ์แล้ว นอกนั้นนัดไม่มีใครอีกแล้ว จนได้เจอกับคุณ คุณคือทุกสิ่งทุกอย่างของนัด ถ้านัดอยู่ก็เท่ากับว่านัดทำลายคุณ ทำลายอนาคตคุณ ทำลายความฝันของคุณ แล้วมันต่างอะไรกับนัดทำลายตัวเองล่ะคะ แค่ย้ายไปอยู่ชานเมืองซักพักมันไม่ได้ลำบากเลยค่ะ ลำบากกว่านี้นัดก็เจอมาแล้ว"
พูดเสร็จเทอก็ประทับริมฝีปากเอิมอิ่ม ลงบนริมฝีปากหนาของศรุตถ่ายเทความรู้สึกทั้งหมดที่มี เพื่อให้เขาคลายความกังวลลงบ้าง ถึงจะได้เพียงเล็กน้อยก็ยังดี
"อย่ากังวลไปเลยนะคะ"พูดจบเทอก็ยิ้มแย้มอย่างไร้ความกังวลใดๆ "กลับกันเถอะค่ะ นัดมีอะไรจะให้คุณดูด้วย"เทอกล่าวชักชวนแฟนหนุ่มอย่างออดอ้อน
รถยนต์คันหรูแล่นเข้าสู่คฤหาสน์หลังใหญ่ ชายหนุ่มร่างกำยำเดินเข้าด้านในอย่างรีบร้อน จนกระทั่งมาหยุดอยู่ตรงหน้า ชนิกานต์หญิงสาวที่มีดวงตาเฉี่ยวคมดั่งนกอินทรี จมูกรับกับรูปหน้า ปากบางสีกลีบบัว รูปร่างสวยสง่าดุจดั่งนางพญา
"กลับมาแล้วหรอคะรุต"ชนิกานต์เอ่ยถามพร้อมยื่นแก้วน้ำในมือให้ผู้เป็นสามีที่นั่งอยู่ "อื้อ"คำตอบที่ออกจากปากเขาราวกับเธอเป็นคนอื่น
"แล้วนัดว่ายังไงบ้างคะ"ชนิกานต์เอ่ยถามสามีอีกครั้ง "นัดน่ะไม่มีปัญหาหรอก เทอไม่เคยทำให้ผมลำบากใจอยู่แล้วล่ะ "ศรุตยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเล็กน้อย
"ค่ะ ถ้าเป็นอย่างที่คุณว่าก็ดีแล้วค่ะ งั้นฉันขึ้นนอนก่อนนะคะ"ชนิกานต์ลุกขึ้นจากโซฟาหนานุ่ม เตรียมจะก้าวขาเดินขึ้นห้อง แต่ต้องหยุดชะงักกับคำพูดของผู้เป็นสามี
"นัดท้องและผมก็จะไม่ยอม ให้เมียกับลูกผมไปลำบากแบบนั้นหรอกนะ"ท่าทีที่ดูจริงจังของศรุตทำเอาชนิกานต์แอบกลัวอยู่เล็กน้อย
"แต่ฉันกลับคิดว่าที่นั้นดีกว่านะคะ"น้ำเสียงของคำพูดที่ดูเรียบเฉย การวางตัวที่ดูนิ่งๆของชนิกานต์ แต่กลับดูมีพลังอยู่ไม่น้อย
"คุณคิดว่าถ้าเรื่องของคุณกับณัฐนิชาหลุดออกไป มันกระทบแค่คุณกับฉันหรอ หึ คุณคิดว่าคนอย่างณัฐนิชาจะแบกรับเรื่องทั้งหมดไหวรึป่าว ท้องอ่อนๆน่ะ แท้งง่ายจะตายไป ให้ไปอยู่ที่นั้นแหละคะดีสุดสำหรับทุกคนแล้ว"เทอหันกลับไปมองสามีด้วยสาตาที่นิ่งเฉยแต่ก็แฝงความหน้าเกรงขาม
"คุณกลับมาเหนื่อยๆไปอาบน้ำเถอะค่ะ ฉันเตรียมน้ำอุ่นไว้ให้แล้ว" พูดจบชนิกานต์ก็เดินขึ้นห้องโดยที่ไม่ได้หันกลับมามองผู้เป็นสามีเลยแม้แต่น้อย
"หึ นังนั้นมันท้องหรอ 555 ให้มันได้อย่างนี้สิวะ" เสียงปรายสายหัวเราะในลำคออย่างหน้ากลัว "กว่ามาถึงวันนี้ได้ไม่ใช่ง่ายๆ ดูแลให้ดี อย่าให้เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นล่ะ"สายปริศนาถูกตัดทิ้งไปทันทีที่ปรายสายสั่งงานเสร็จสับเรียบร้อย
ด้านศรุตเมื่อกลับมานั่งทบทวนคำพูดของภรรยาแล้ว มันกลับเป็นจริงอย่างที่เทอคิดทุกอย่าง เธอถือเป็นผู้หญิงที่เพรียบพร้อมทั้ง คุณสมบัติ รูปสมบัติ และทรัพสมบัติ เทอคิดรอบคอบในทุกๆด้าน
ถ้าหากณัฐนิชา ต้องมาเทอเจอแบบชนิกานต์แล้ว เทอคงทนได้ไม่ถึงเสี้ยวหนึ่งของชนิกานต์แน่ๆ ที่สำคัญหากเรื่องของเขาและเทอถูกเปิดเผยจริงๆ คนที่จะตกเป็นจำเลยของสังคม และได้รับการลงโทษจากสังคมมากที่สุดก็คงจะไปพ้นเทออีกเช่นกัน การที่ส่งเทอไปอยู่ที่นั้นถือเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทุกคนจริงๆ
- ผู้เขียน
