ความลับในเงามืด

ฆ่าตัวตาย

ร้านอาหารริมทางชานเมืองรถสัญจรไปมาไม่ขาดสาย ชนิกานต์แต่งตัวเรียบๆเพื่อให้ดูกลมกลืนกับคนทั่วไป แต่ด้วยหน้าตาผิวพรรณของเธอก็ดึงความสนใจผู้คนอยู่บ้าง โชคดีที่เป็นแถวชานเมือง คนร้านจึงไม่ค่อยเยอะและคนก็ไม่พลุกพล่านส่วนมากแวะกินแปปๆก็ออกไป ผู้คนไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่เพราะต้องเร่งรีบเดินทางต่อให้ถึงจุดหมายเร็วที่สุดที่สำคัญแถวนี้แทบจะไม่มีกล้องวงจรปิดด้วยซ้ำ นี้คือเหตุผลที่เธอนัดพบคนสำคัญในที่แห่งนี้

"สวัสดีครับคุณกานต์ คุณลัด"ชายหนุ่มผู้มาใหม่ยกมือขึ้นไหว้อย่างนอบน้อม ลัดดาผงกหัวยิ้มรับ "หายดีแล้วสิ ดูแล้วแทบกลับมาร้อยดปอร์เซ็นเลยนะ"ชนิกานต์ยิ้มให้ชายตรงหน้าสายตาบงบอกถึงความเมตตาที่เธอมีให้เขา

"คับโชคดีของผมที่ได้คุณกานต์เข้ามาช่วยไว้ ผมกู้ข้อมูลกลับมาได้ทั้งหมดแล้วนะครับ ตอนนี้ไท่ได้มีแค่คำพูดแล้ว" ชายหนุ่มหยิบซองสีน้ำตาลขึ้นวางบนโต๊ะลัดดาเปิดซองเอกสารดูรายละเอียดภายใน ก่อนยื่นให้กับชนิกานต์

"ใช่เขาจริงๆ เพราะเรื่องนี้สินะที่เขาสั่งเก็บนาย ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริง " ชนิกานต์เก็บเอกสารใส่ซองก่อนยื่นคืนให้กับลัดดา "ผมว่าคุณสองคนเองก็ระวังตัวด้วยนะครับ อุบัติเหตุที่คุณเจออาจจะไม่ใช่ฝีมือของคนที่จับได้" ลัดดายิ้มออกมาหลังจากได้ยินคำตักเตือนของนักสืบหนุ่ม "ผมหวังดีจริงๆนะครับ คนอย่างเขาน่ะไว้ใจไม่ได้หรอกครับ"นักสืบหนุ่มพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

"เรื่องนี้น่ะเรารู้อยู่แล้วล่ะว่าใครเป็นคนทำ แต่ยังไงก็ขอบคุณนะที่ห่วงคุณกานต์" นักสืบเมื่อได้ยินดังนั้นก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ "แล้วนี่จะกลับไปเป็นนักสืบอีกรึป่าว"ชนิกานต์เอ่ยถาม"คงไม่แล้วล่ะครับ บทเรียนครั้งนี้สอนอะไรผมเยอะเลย แต่ถ้าคุณกานต์มีอะไรเรียกใช้ผมได้เลยนะครับ" ชนิกานต์ยิ้มให้นักสืบหนุ่มอย่างเอ็นดู

"ได้ยังไงไว้ฉันจะเรียกใช้นะ ถ้างั้นเราก็แยกกันเถอะเดี๋ยวจะเป็นจุดสังเกตุ "ชนิกานต์ลุกขึ้นเดินไปยังรถเก๋งที่จอดอยู่ริมทาง ลัดดาล่วงซองสีน้ำตาลหนาพอประมาณขึ้นวางบนโต๊ะ "คุณกานต์เธอให้ไปตั้งตัว ยังไงก็สู้ๆแล้วกันนะเธอจะคอยดูความสำเร็จของนาย"ลัดดาตบไหล่นักสืบหนุ่มสองสามทีก่อนเดินขึ้นรถตามชนิกานต์ไป

รถเก๋งยี่ห้อที่หาได้ทั่วไป มีลัดดาทำหน้าที่เป็นคนขับ ข้างๆกันก็มีชนิกานต์ที่ตอนนี้อ่านเอกสารอย่างเคร่งเครียด "อ่านบนรถเดี๋ยวก็เวียนหัวเอาหรอกค่ะ"ลัดดาเอื้อมมือไปกดเอกสารลงเชิงบอกให้หยุด

"นัดไม่ได้ฆ่าตัวตาย เธอไม่ได้มีโรคอะไรเลย ทั้งเครียดทั้งซึมเศร้า ถ้าคืนนั้นฉันรับสายเธอ เธอกับลูกในท้องคงไม่ตายแบบนี้"ชนิกานต์ก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด ต่อให้ชนิกานต์เข้มแข็งแค่ไหนแม้ใครจะไม่เคยเห็นเธออ่อนแอเลย แต่ถ้าอยู่สองต่อสองกับลัดดาเธอจะแสดงความอ่อนแอนออกมาให้เห็นอยู่เสมอ

"คนถึงคราวตาย วั้นนั้นต่อให้เธอรับสายเขาก็ตายแยู่ดี" ลัดดาใช้มือซ้ายของเธอลูบมือของชนิกานต์อย่างแผ่วเบา "ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะฆ่าคนบริสุทธิ์ คนที่ไม่มีพิษมีภัยแบบเธอ ด้วยวิธีที่โหดเหี้ยมขนาดนี้ วิธีอื่นมีมากมายที่มันไม่ทรมาน ทำไมต้องเป็นวิธีที่นี่ ไม่รู้ว่าก่อนตายเธอจะทรมานขนาดไหน" ยิ่งรู้ถึงสาเหตุการตายที่แท้จริง มันยิ่งทำให้ชนิกานต์รู้สึกผิดขึ้นไปอีก เพราะเธอคิดว่าการที่ณัฐนิชาเลือกโทหาเธอเพราะเขาคิดว่าเธอคือที่พึ่งสุดท้ายจริงๆ

"มันคงถึงเวลาที่เขาจะต้องชดใช้กรรมทั้งหมดแล้วล่ะลัดพรุ่งกานต์ฝากเตรียมเอกสารให้ด้วย"ชนิกานต์กลับมาสวมบทบาทนายหญิงอีกครั้ง "แต่เขาจะยอมหรอคะ"ลัดดารู้ดีว่าคนที่เห็นแก่ได้ไม่มีทางที่จะยอมเสียอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว

"ต้องยอมสิ "ชนิกานต์ตอบเพียงสั้นๆด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น สายตาที่มุ่งมั่นตั้งใจ ด้วยความสามารถที่ดีเลิศในทุกด้าน และฐานอำนาจบารมีที่เธอ หลักฐานทุกสิ่งอย่าง มันยิ่งทำให้เธอมั่นใจมากยิ่งขึ้น ว่าสิ่งที่เธอกำลังจะทำนี้มันต้องสำเร็จอย่างแน่นนอน

ลัดดาเห็นสายตาและน้ำเสียงของชนิกานต์เธอรับรู้ได้ทันทีว่าครั้งนี้นายหญิงของเธอเอาจริงแล้วและเองก็พร้อมที่จะสู้เคียงข้างนายหญิงของเธอเช่นกัน