“เกด เกด ฟื้นสิเกด” เสียงคุ้นหูเอ่ยเรียกหลังจากที่นอนหมดสติไปครู่หนึ่ง ดวงตาที่หนักอึ้งจึงเปิดขึ้นอีกครั้งก่อนจะพบกับใบหน้าหล่อเหลาของว่าที่สามีอย่างศิวากำลังโอบกอดร่างของเธออยู่
“คุณศิ...”
“นี่หนูเป็นอะไรไปทำไมถึงมานอนอยู่ตรงนี้ได้” รุจิราเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงเพราะเดินหาจนทั่วงานแต่ก็ไม่พบจนมีพนักงานรักษาความปลอดภัยมาเจอเข้าที่นี่ ยิ่งสังเกตเห็นคราบเลือกตรงขมับก็ยิ่งทำให้คนสูงวัยแทบจะเป็นลม
“หนู...” เกศรินทร์พยายามประติดประต่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่าละเอียดอีกครั้ง ก่อนหมดสติไปเธอจำได้ว่าเห็นใครบางคนยืนอยู่ที่ชั้นบน “หนูเดินหลงน่ะค่ะ แล้วรองเท้ามันก็ไม่ถนัดด้วยหนูเลยตกบันไดลงมา”
นั่นคือคำโกหก หญิงสาวรู้ดี
“ดีแล้วแหละที่ไม่เป็นไร แม่เป็นห่วงมากเลยรู้ไหม”
“ขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วง” คนในอ้อมกอดกระพุ่มมือไหว้รุจิราและศรุตอย่างรู้สึกผิดที่ไม่ได้ระวังตัว เมื่อพยายามจะลุกขึ้นกล
