ไหวตัวทัน

1204 คำ

อัลพาร์ดสีดำสนิทเลื่อนเข้ามาจอดที่หน้าคอนโดมิเนียมหรูในช่วงเวลาทุ่มกว่าๆ ฉันเหลือบตามองลุงอาชาเป็นระยะ พยายามจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้นว่าเจ้าของดวงตากำลังสงสัยอะไรในการมาที่นี่ของฉันไหม ฉันไม่ได้ให้ลุงอาชาไปส่งฉันที่คอนโด แต่เลือกที่จะให้มาส่งที่คอนโดของโอโซนแทน “ที่นี่เป็นคอนโดเพื่อนเฌอเองค่ะ คุณยายจัดข้าวเมนูใหม่ให้เฌอซะเยอะเลย เฌอกลัวทานไม่ทันเลยคิดว่าจะแบ่งเพื่อน ลุงอาชาว่าดีไหมคะ” “ก็ดีนะครับ คุณหนูก็ชอบแบ่งปันไม่ต่างจากหม่ามี๊ของคุณหนูเลย ว่าแต่…เพื่อนคุณหนูจะลงมารับเหรอครับ แค่มาส่งข้าวแล้วกลับเลยหรือยังไงครับ” “เฌอว่าจะคุยเรื่องงานที่อาจารย์สั่งด้วยค่ะ” “งั้นให้ผมยกของขึ้นไปส่งแล้วผมจะลงมารอด้านล่างนะครับ” “ไม่ต้องหรอกค่ะ เพื่อนเฌอมีรถ เดี๋ยวเฌอให้เพื่อนไปส่งก็ได้ ลุงอาชาไม่ต้องเป็นห่วงเฌอนะคะ อีกอย่างนะ รปภฺ ที่นี่ใจดีค่ะ ช่วยยกของได้” “อ๋อ งั้นเอาแบบนั้นก็ได้ครั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม