พบเจอกัน(อีกครั้ง)

1083 คำ

ต้นเหตุ " ภูริ ไม่เล่นแบบนี้นะลูก ห้ามโยนออกมาข้างนอกนะครับ" เสียงรมิตาบ่นลูกชาย ถ้าโยนออกมาโดนคนอื่นจะทำยังไง... "ทำผิดต้องเดินออกไปเก็บกับแม่นะครับ" เธอจะสอนลูกโดยการให้ลูกเดินไปเก็บด้วยจะได้จำว่าไม่ควรโยนออกไป หากเธอไปเก็บให้ลูกก็จะได้ใจทำซ้ำๆ จนไม่รู้ว่าผิด...เธอเคยลองไปเก็บมาให้แล้ว ลูกก็โยนออกไปอีกจนเธอเหนื่อยจะเก็บ หลังจากนั้นเธอก็ให้ลูกออกไปเก็บด้วย ก็ได้ผล "ภูไม่ตั้งใจครับ" เด็กน้อยทำหน้าเศร้ารู้สึกผิด รมิตาเดินไปเปิดประตูรั้ว ประตูรั้วที่นี่เตี่ยมากแทบไม่ช่วยกันอะไร จะทำเพิ่มก็ไม่ใช่บ้านของตัวเองแค่เจ้าของบ้านเมตตาให้เธอเช่าอยู่ในราคาถูกมาหลายปีก็ดีมากแล้ว จะไปหาบ้านพักดีๆ ใจกลางเมืองราคาถูกขนาดนี้ไม่มีอีกแล้ว ต้องขอบคุณญาณิศาด้วยที่ช่วยจัดหาบ้านให้ จะให้เธอไปซื้อหรือเช่าอยู่แพงๆ คงไม่ไหว ช่วงนี้เงินเก็บเธอเริ่มน้อยลงเพราะค่าใช้จ่ายค่อนข้างมากกว่ารายได้ ลูกก็กำลังเข้าเรียนต้อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม