"ฉันหลอก คุณก็เชื่องั้นเหรอ"
" แต่เด็กคนนั้นหน้าเหมือนผม"
" เหอะแค่หน้าเหมือนแต่มันไม่ใช่ ภูริเป็นลูกของฉันแค่คนเดียว" ยังมีหน้าบอกว่าเป็นลูกของตัวเอง ถ้าไม่ด้านจริงคงไม่กล้า...
"คนเดียวงั้นเหรอ? คนเดียวแล้วคุณจะท้องได้ไง"
" ฉันท้องกับดีโด้" รมิตาทำหน้ายียวน...
" เอย! ผมไม่ตลก เด็กคนนั้นเป็นลูกของผมใช่ไหม" เขากระชากแขนเธอแรงขึ้นจนร่างบางแทบจะซบตรงอกเขา ดีที่เธอเอามืออีกข้างยั้งไว้ทัน
"นี่คุณปล่อยฉันนะ ภูริไม่ใช่ลูกคุณ หยุดมโนแล้วก็ออกไปจากชีวิตฉัน" มือบางที่นาบลงยันตัวเขาไว้ เริ่มรู้สึกร้อนขึ้นมา แต่จะเอาออกก็ไม่ได้ไม่งั้นเธอจะเซ...
" หยุดมโนงั้นเหรอ ผมไม่ได้โง่จนดูไม่ออก หยุดหลอกผมสักที รมิตา" ชายหนุ่มจับที่แขนของเธออีกข้าง เขารั้งเพียงนิดเดียวเธอก็เซถลาลงมาซบที่อกเขา...
" ว๊ายย...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้" เกลียดจริงๆ ก็คนอย่างเขา
"คุณเก่งนี่ แน่จริงก็ออกจากตัวผมให้ได้" ร่างใหญ่กำยำโอบก
