เมื่อมาถึงที่ร้านอาหารทั้งสี่คนก็เข้ามาในห้องที่จองไว้แบบส่วนตัวที่สุด อย่าลืมว่าท่ายภูวนัยมีตำแหน่งการจะขยับตัวไปที่ไหนมักจะเป็นข่าวอยู่เสมอ ผู้ติดตามออกไปนั่งอยู่ข้างนอกตอนนี้ในห้องมีแค่สี่คนเท่านั้น
“แม่บอกว่าน้ำมนต์ไม่ชอบกินกุ้งเหรอลูก”
“ค่ะ ไม่ค่อยอร่อย”
น้ำมนต์เอ่ยออกมาเสียงเรียบ เธอไม่อยากทำให้ใครอึกอัดโดยเฉพาะสองคน แต่ระหว่างที่มาเธอได้คุยกับพี่ภูมิเลยรู้ว่าเขาเป็นคนใจดีมาก
“พี่ชายเราเขาก็ไม่กินเหมือนกัน”
“คุณพ่อเขาก็ไม่กินจ้ะ”
น้ำผิงพูดกับลูกสาวพร้อมกับยิ้มออกมา เธอรู้ใจสามีแหละและที่น้ำมนต์เป็นค่อนข้างเหมือนพ่อพอสมควร อะไรที่คนเป็นพ่อไม่ชอบลูกก็ไม่เอาเหมือนกัน
“อย่างนี้เราสองคนก็เหมือนพ่ออ่ะดิ ใช่มั้ยคะน้องสาว”
ภูมิหันไปยิ้มให้น้ำมนต์ เธอพยักหน้าพร้อมรอยยิ้มหวาน ไม่คิดว่าวันหนึ่งเขาจะมีน้องสาวเหมือนอย่างคนอื่น เขาเคยตัวคนเดียวมาตลอดและรู้สึกอิจฉาคนอื่นที่มีพี่น้องคอยปรึก
