มือหนึ่งสไลด์หน้าจอมือถือกดวางสายที่เพิ่งสนทนากันเสร็จสรรพ ตกค่ำฟ้ามืดมัวแล้วดวงตาคมกล้าหันมองไปตรงประตูห้องนอนเล็กที่ยังปิดสนิทตั้งแต่ตอนเขายังไม่ตื่น นึกเอะใจในคำฝากฝังของป้าอิ่มเมื่อสักครู่ว่าสัตตบงกชยังคงไม่แข็งแรงนัก แล้วก็รีบสาวเท้าเดินไปเคาะประตูโดยไม่ได้เอ่ยเรียกขานคนข้างในแต่อย่างใด
“ป้าอิ่มเหรอคะ... หนูนาไม่ได้ล็อกประตูค่ะ เข้ามาได้เลย” เสียงงัวเงียแว่วแทรกดังขึ้นในขณะที่เขากำลังจับลูกบิดประตูจะเปิดเข้าไปอยู่พอดี เพราะรู้สึกผิดปกติที่หล่อนอยู่ในห้องนานหลายชั่วโมง เขาก็ตื่นมานานแล้ว เด็กสาวยังคงหมกตัวอยู่แต่ด้านในโดยที่ไม่อาจรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า
“พี่เดล...”
“อืม... ยังนอนอยู่อีกเหรอ” ประตูแง้มเปิดร่างใหญ่จึงแทรกตัวเข้าไป เจ้าหล่อนรีบผลุนผลันลุกขึ้นนั่งแล้วรวบผ้าห่มปิดถึงหน้าอก เพราะอยู่ในชุดนอนที่ไม่เรียบร้อยนัก อีกทั้งเพิ่งตื่นจาก
