13.00 นาที
“งื้ออ เมื่อยจังวะ”
ฉันที่เริ่มรู้สึกตัวค่อยๆ พลิกตัวออกจากอะไรสักอย่างที่รัดรอบเอวฉันไว้แน่น ก่อนจะค่อยๆ เปิดเปลือกตา
“อือหื้อ แนบชิดสนิทตลอดคืน”
พอตาฉันเริ่มปรับแสงได้ก็มองไปยังต้นเหตุก่อนจะเห็นคนตัวสูงที่กอดฉันไว้แน่น และตัวฉันเองก็กอดเขาเหมือนกัน เดี๋ยวนะคือทำไมไอ้บ้านี่เจอกันไม่กี่ชั่วโมง แต่ฉันยอมให้มาสนิทขนาดนี้โดยที่ก็ไม่ได้รู้สึกรังเกียจหรืออะไร
“คือมึงหลายมาตรฐานแหละอิเพ้นท์”
ฉันพูดออกมาก่อนจะถอนหายใจ เพราะนายนี่เอาเข้าจริงๆ ก็งานดีมากนะ หน้าไม่มีสิว ผิวก็ขาว แล้วดูมีอันจะกินอยู่นะ หยุด อิเพ้นท์เอาสติคืนมา แต่จะว่าไปก็เริ่มรู้สึกหิวข้าว ฉันเลยค่อยๆ ใช้มือจับแขนเขาแล้วขยับตัวออก
“อือออ”
พรึ่บ!
นอกจากจะไม่ปล่อยฉันยังกอดฉันแน่นกว่าเดิมแล้วยังเอาขามาพาดตัวฉันอีกไอ้บ้าเอ๊ย ในขณะที่ฉันกำลังคิดอยู่นั้นเขาก็เหมือนจะลืมตาขึ้นมาพอดี ฉิบหายละ เอาไงดีวะ ฉันที่กำลังตั้งสติ
