ฮวาเย่ห์หยวนค่อยๆ ไล้นิ้วลงบนเส้นสีดำบนใบหน้าของเขาแผ่วเบา
"เจ้าจะนำสิ่งใดมาแลกเปลี่ยนเล่า สงครามระหว่างเผ่าไม่ใช่ว่าคือสิ่งที่ข้าต้องการที่สุดหรอกหรือ ข้าจะดูเสียหน่อยว่าจะคุ้มกับสิ่งที่เจ้าขอหรือไม่"
เขาปล่อยให้นางไล้นิ้วจนมาถึงบริเวณปากจับข้อมือของนางแล้วกัดเข้าตรงเส้นเลือดที่เต้นตุบๆ ดูดเลือดของนางเบาๆ
ฮวาเย่ห์หยวนสะดุ้งแต่ความเคยชินทำให้นางปล่อยให้เขาดื่มกินโดยไม่ได้หวงห้าม ยิ่งเขาดูดเลือดนางเท่าไหร่ร่างกายของนางยิ่งเร่าร้อนต้องการ ฮวาเย่ห์หยวนยิ้มหวานหยดย้อยลูบไล้อกของเขาเล่นแล้วเอ่ยขึ้นว่า
"ข้าจะยอมเป็นทาสของท่านตลอดไป ชั่วชีวิตนี้ข้าฮวาเย่ห์หยวนหากท่านไม่ขับไล่จะไม่มีวันไปจากท่านเป็นอันขาด
ราตรีลึกล้ำขึ้นมาทุกขณะ ฮวาเย่ห์หยวนบัดนี้ถูกมัดขึงไว้กับเสากลางห้องนอนใหญ่ของจอมมาร ขาของนางถูกแยกกว้างออกจากกัน จอมมารนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นใบหน้าซุกอยู่ช่วงกลางลำตัวของสตรีร่างเล็ก เขาคร
