ดันเต้ไล้นิ้วมือไปบนกรอบหน้าของจินนี่เบาๆ ก่อนที่เขาจะประทับริมฝีปากลงไปบนหน้าผากของเธอ..
ไล่ลงมาเรื่อยๆ จนถึงเปลือกตา ก่อนที่เขาจะแลบลิ้นออกมาเพื่อเลียบนริมฝีปากเธอเบาๆ ด้วยความอ่อนโยน จินนี่นั่งตัวแข็งทื่อเพราะว่าเธอไม่รู้จะต้องรับมือกับความรู้สึกมากมายในใจได้อย่างไร
“เจ้าเหมือนกับผลไม้ต้องห้ามในสวนเอเดน ข้ารู้ว่าหากแม้เพียงสักครั้งที่ข้าได้ลิ้มรสของเจ้า..ข้าจะไม่สามารถหยุดยั้งความต้องการในใจของตัวเองได้..เพราะฉะนั้นในวันนี้ ข้าแค่อยากนอนกอดเจ้าเท่านั้นจีน”
คำกล่าวของเขาเป็นเช่นนั้นแต่ทว่าดันเต้กลับทาบทับริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากของเธออีกครั้ง และคราวนี้มันไม่ใช่การแตะเพียงผิวเผินแต่ทว่าเขาสอดปลายลิ้นนุ่มหยุ่นเข้าไปในโพรงปากของเธอด้วย
เขาดึงเธอเข้ามากอดในขณะที่ปลายลิ้นก็กำลังคว้านไปทั่วโพรงปากเพื่อสำรวจความหวานที่หวานล้ำยิ่งกว่าสิ่งใดที่เคยลิ้มรสมา
จินนี่หลับตาลงเพราะการมองสบตากับเขาใน
