เมื่อจินนี่เดินเข้ามาในห้องนอนของเธอ เธอก็พบกับคาร่าที่ยืนส่งยิ้มมาให้ พร้อมกับเจ้าเครกที่กำลังกระดิกหางด้วยความดีใจ
จินนี่ยกมือขึ้นมาก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปโอบกอดเจ้าเครกที่กำลังวิ่งตรงมาหาเธอเช่นกัน ขนนุ่มๆ นั่นทำให้เธอรู้สึกดีทุกครั้งที่ได้โอบกอด เสียงเห่าดังๆ ของเจ้าเครกทำให้เธอรู้สึกดีมากจริงๆ
มันคือเสียงดีใจและเสียงทักทาย..ในคราแรกจินนี่ก็ไม่มั่นใจแต่ตอนนี้เธอค่อนข้างมั่นใจแล้วว่าเธอสามารถอ่านใจของสัตว์ได้ด้วย
“คิดถึง..เหมือนกัน”
จินนี่ซบหน้าลงไปบนขนที่นุ่มฟูนั้น เธอโอบกอดเจ้าสุนัขตัวอ้วนเอาไว้เต็มแรง ตอนนี้เครกไม่เหมือนหมาป่าเลยสักนิดเดียวเพราะว่ามันเป็นมิตรกับทุกคนในคฤหาสน์แห่งนี้
คาร่าก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อเป็นการขัดจังหวะท่านดัชเชสและสัตว์เลี้ยงที่แสนน่ารักในสายตาของสาวใช้วัยกลางคน บนใบหน้าของคาร่านั้นยกยิ้มด้วยความยินดี
“ถึงเวลาที่จะต้องอาบน้ำแล้วค่ะ..ท่านจินนี่”
ถึงแม้ไม่อยา
