บทที่ 23
ชิงเอ๋อร์กลับมาที่พักของตนด้วยความไม่พอใจ สาวใช้ของนางก็ถูกบังคับให้ไปได้แค่จุดเฉพาะเท่านั้น เหมือนทุกคนในจวนแห่งนี้จับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของนาง และสาวใช้ราวกับเป็นนักโทษก็ไม่ปาน
ไม่ให้ทำอะไรอย่างนั้นหรือ ชิงเอ๋อร์คิดอย่างเคียดแค้น ในเมื่อรู้ว่านางทำแล้วนางก็จะทำให้เห็นว่านางทำอะไรได้อีก เอาให้พูดไม่ออกกันไปเลย อุตส่าห์ย้ายมาอยู่ใกล้ ๆ กัน เพื่อจะฟื้นความทรงจำอย่างนั้นหรือ ฝันไปเถอะ สิ่งที่หยางพ่านชุนจะต้องจำต่อไปมีเพียงนางเท่านั้น ถึงจะเป็นอดีตฮูหยินก็ไม่มีสิทธิ์
“เจ้า” หญิงสาวเรียกสาวใช้คนสนิท “ออกไปข้างนอก” ชิงเอ๋อร์ขยับไปกระซิบที่ข้างหู
“ไปหาคนผู้นี้ แล้วสั่งให้เขาหายาตัวนี้หามาให้ข้าให้ได้ เจ้าเข้าใจหรือไม่แล้วเงินนี่จะเป็นของเจ้า เจ้าอยู่กับข้ามานานรู้ดีนี่ว่าข้าไม่เคยทำให้เจ้าลำบาก”
สาวใช้ก้มหน้ารับคำ “ได้ทุกอย่างเจ้าค่ะคุณหนู”
สาวใช้ของชิงเอ๋อร์ออกไปแล้ว แต่กว่าจ
