บทที่ 20
อ้ายเฉินมองคนที่ได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็กลับจวนของตัวเองไป นางก็ทำหน้าที่ของตัวเองต่อโดยไม่ได้รู้เลยว่าจะมีบางอย่างไม่เหมือนเดิม
ชิงเอ๋อร์เมื่อรู้เรื่องราวทั้งหมดก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก นางต้องการจะเอ่ยเตือนคำบางคำที่นางได้เคยพูดกับอดีตฮูหยินอย่างหลี่อ้ายเฉินไปแล้ว และมันก็เป็นจริงอย่างที่นางว่า ต่อให้พยายามแค่ไหน ชาวบ้านก็ควรจะอยู่กับชาวบ้านไม่ควรเสนอหน้ามาเป็นภรรยาเอกของขุนนาง ตระกูลพ่อค้าก็คู่ควรกับตระกูลพ่อค้า
แน่นอนว่าหญิงสาวรู้ดีว่าคำพวกนั้นอาจจะไม่เพียงพอที่จะทำให้อดีตฮูหยินเข้าใจ นางจึงคิดว่าจะเตรียมของกำนัลสักอย่างสองอย่างเอาไว้ให้คนคุ้นเคย
อ้ายเฉินเองเมื่อได้เจอกับหยางพ่านชุนในแบบที่เคยเจอซ้ำ ๆ ความทรงจำในส่วนลึกก็จำได้ว่าก่อนแต่งงานเขาเคยดีกับนางมากเพียงใด แต่ภาพความทรงจำของวันที่บุตรชายจากไปและนางต้องนั่งเฝ้าโลงอยู่เพียงลำพังนั้น ไม่อาจจะลบได้เพียงแค่ความอ่อนโยนเพียงช
