กษมายกมือสั่นเทาขึ้นมาพนมไหว้
“กั้งขอโทษ กั้งไม่ได้ลืมสิ่งที่เราเคยทำกับครอบครัวคุณลุง แต่กั้งอยากขอเวลาได้ไหมคะ ให้เวลากั้งได้ทยอยใช้หนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องใช้หนี้ไม่ต้องร้องไห้”
ท่านเอื้อมมือไปวางบนศีรษะบอบบาง เอ็นดู รู้ดีว่าตลอดห้าปีจะมีเงินที่ถูกส่งมาที่เรือนใหญ่ทางไปรษณีย์ทุกเดือน แม้จะค่อนข้างน้อยแต่เงินนั้นก็ถูกส่งมาไม่เคยขาด รู้ดีว่าต้องเป็นกษมา รู้ตั้งแต่เดือนแรกๆ ที่ได้รับเงิน
“ไม่ได้หรอกค่ะ เงินตั้งมากมาย ฮึก...”
“บางครั้งลุงก็คิดถึงอดีตนะ อดีตที่เราเคยมีความสุขร่วมกัน อดีตที่กั้งรักกับตาเก้า ถ้าไม่เป็นเพราะเรื่องนั้นป่านนี้เราสองครอบครัวก็คงยังมีความสุขร่วมกัน” คุณบดินทร์น้ำตาคลอทอดสายตามองใบหน้ามอมแมมของลูกสาวเพื่อนสนิท
“ลุงฝากบอกพ่อของกั้งได้ไหม ฝากบอกว่าลุงยังระลึกถึงเขาเสมอ และหากเขาอยากได้งานทำ ที่นี่ยังพร้อมต้อนรับเสมอโดยไม่สนใจว่าอดีตเขาจะเป็นยังไงหรือเขาจะ
