บทที่16
เผชิญหน้าทั้งแม่ทั้งลูก
หลังจากที่ฉันมีรถขับมีกระเป๋าแพงๆ ใช้ข่าวก็เริ่มแพร่กระจาย ฉันถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้หญิงขายตัว ถามว่าฉันแคร์ไหมฉันไม่แคร์นะแต่รำคาญเวลาเดินผ่านพวกผู้ชายแล้วมันชอบแซว ถ้าขายตัวแล้วรวยขนาดนี้ขายเถอะค่ะ
“กูอยากตบปากอีพวกนั้นจังเลย” มีนามองกลุ่มของนาราผ่านแว่นตาสีดำ ไม่รู้ฉันคิดไปเองหรือเปล่าช่วงนี้มีนามันก็ฟู่ฟ่าเหมือนกัน ใบหน้าดูอวบอิ่มไม่ค่อยเอาลูกค้ามาบ่นให้ฟังเหมือนเมื่อก่อนแล้วด้วย
“ช่างแม่งเถอะ กูไม่อยากเอามาใส่หัวไปเรียนกันดีกว่า”
การเรียนของฉันในวันนี้มันโคตรจะอึดอัดเพราะนักศึกษาคนอื่นๆ ต่างพากันซุบซิบไม่หยุดแม้แต่อาจารย์ก็มองฉันผ่านแว่นตาหนาเตอะ
“อดทนไว้มึง”
ฉันไม่ตอบแต่พยักหน้าให้มีนาจากนั้นก็ตั้งใจเรียนจนเวลาผ่านไป อาจารย์ปล่อยให้นักศึกษาได้ออกจากห้อง กลุ่มของนาราก็เดินตรงมาหาฉันทันที เอาสิพร้อมเหมือนกันพักการเรียนก็ยอม
“มึงอย่าคิดว่ามึงจะชนะ
