บทที่13 ไม่ได้รักแต่หวง?
962 คำ
บทที่13
ไม่ได้รักแต่หวง?
คอนโดทวีสุข
กลับมาถึงคอนโดผมก็ถามถึงเรื่องราวที่แม่ผมคุยกับเธอทันที แต่เธอไม่ยอมเอ่ยปากเลยเพราะแม่ผมสั่งห้ามเอาไว้ ไม่เป็นไรไม่บอกก็ไม่บอกวันนี้วันหยุดด้วยนอนดูหนังกันดีกว่า
“เรื่องนี้ฮารุยังไม่เคยดูเลยค่ะแด๊ดดี้”
“เห็นไอ้แทนบอกสนุก” ผมดึงเธอมานอนหนุนแขนสายตาก็มองหน้าจอขนาดใหญ่
ติ๊ก! เสียงแจ้งเตือนดังมาจากโทรศัพท์ของฮารุ สาวน้อยจึงรีบหยิบขึ้นมาดูพอเห็นว่าเป็นแชตของพี่เชนเธอก็รีบพิมพ์ตอบกลับอย่างไว เหมือนว่าหนังเรื่องนี้จะหมดสนุกเพราะตั้งแต่ฮารุจับโทรศัพท์เธอก็ไม่ได้มองหนังบนจอเลย เอาแต่พิมพ์คุยจนสายตาของปกป้องจ้องโทรศัพท์เธอไม่ละ
///ปกป้อง///
ปากบอกไม่มีอะไรแต่คุยกันมาจะ10นาทีแล้ว ไม่เคยคุยกันหรือไงมันอยู่สายการบินอะไรผมจะเทคโอเวอร์แล้วไล่มันออก ให้แม่งตกงานไปเลย
“แด๊ดดี้คะพี่เชนจะบินไปสิงค์โปร แด๊ดดี้อยากได้อะไรไหมคะฮารุจะฝากพี่เชนซื้อมาให้”
“ลอดช่อง”
“แด๊ดดี้!”
“อะไรก็ลอดช่องสิงค์โปรไง ชิ!”
หลังจากนั้นเธอก็ยังคุยกันอยู่แม้ในแชตเท่าที่ผมสาระแนอ่านมันจะไม่ได้ออกแนวเชิงชู้สาวแต่เธอก็คือผู้หญิงของผมและเธอไม่ควรคุยกับผู้ชายคนไหนด้วย
20นาทีผ่านไป...
ผมนอนอ่านจนตาลายเธอก็ยังคุยกับไอ้กัปตันไม่จบไม่สิ้นคุยกันราวกับพรุ่งนี้โลกจะแตก แม่งอยากจะไปเจาะถังน้ำมันเครื่องบินมันจริงๆ ห่ามึงเอ๊ย!
“เฮ้อออ ตาลายหมดแล้ว”
หึ กล้าพูดนะคิดว่าตัวเองตาลายอยู่คนเดียวหรือไง ผมรีบหันไปมองหน้าจอบนกำแพงห้อง แม่งเพราะไอ้กัปตันคนเดียวทำเอาผมดูหนังไม่รู้เรื่องเลย
“แด๊ดดี้หนังสนุกไหมเล่าให้ฟังหน่อยทำไมวิญญาณของแม่หญิงอัญชลีถึงตามพระเอกคะ”
“นางเอกมีชู้พระเอกเลยเอาหนังสติ๊กยิงเครื่องบินจนเครื่องบินตกแล้วชู้นางเอกตาย!”
“สมัยอยุธยามีเครื่องบินด้วยเหรอคะ แด๊ดดี้มั่วแล้ว”
ชิ! ทำเป็นพูดไปเถอะที่ผมหงุดหงิดก็เพราะ...เพราะ...เอ่อออ....เพราะเธอทำไม่ถูกต้องที่คุยกับผู้ชายคนอื่น ผมไม่ได้รักไม่ได้หวงเล๊ยย
“แด๊ดดี้คะหนังเรื่องนี้เคยเป็นนิยายมาก่อนฮารุเคยอ่านค่ะ มันไม่มีชู้ไม่มีอะไรทั้งนั้น แด๊ดดี้หึงฮารุกับพี่เชนเหรอคะ” สาวน้อยเอียงคอถามด้วยความสงสัยเล่นเอาชายหนุ่มหลบสายตาทันที
“ยังไงคะหึงหรือเปล่าคะ”
“เปล่า ทำไมต้องหึงด้วยไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้น แต่ถ้าได้รถแล้วอย่าริเอาไปรับมันก็แล้วกัน!”
///ฮารุ///
อ้าว จู่ๆ ก็ลุกหนีเฉยเลย ช่างเถอะแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขาหึงอาจจะไม่ได้มากมายแต่ฉันจะทำให้คุณปกป้องหึงจนหน้ามืด คลั่งไคล้ฉันจนโงหัวไม่ขึ้นเลยคอยดู
หลังจากหนังเรื่องเรือนแค้นรักจบฉันก็รีบเดินออกมาดูคุณปกป้อง ตอนนี้เขากำลังคุยโทรศัพท์กับคุณลูกอม ดูท่าคุณลูกอมจะรักคุณปกป้องจริงๆ แต่คุณปกป้องเขาอ่านยากมากฉันเองก็เดาไม่ถูกไม่รู้เขาคิดอะไร
“หิวก็สั่งอะไรขึ้นมากินนะฮารุ ผมคุยธุระก่อน”
“ค่ะ”
ฉันตอบเขาพร้อมกับกดดูเมนูอาหารของวันนี้ ไม่รู้ว่ามีเมนูอะไรแนะนำบ้าง ตาก็ดูเมนูหูก็ฟังคุณปกป้อง
“ขอร้องล่ะลูกอม อย่างี่เง่าหัดเข้าใจบ้าง”
“แล้วทำไมไม่กินข้าวกินยา ทำแบบนี้คนที่ทรมานก็คือลูกอมนะ เฮ้อออพี่ไม่ว่าง อือพี่อยู่กับฮารุทำไมอีก”
“ถ้าพูดไม่รู้เรื่องก็วาง แค่นี้แหละพี่จะพักผ่อนแล้ว!!”
ปึก! ฉันสะดุ้งทันทีเมื่อเห็นโทรศัพท์รุ่นใหม่ราคาแพ๊งแพงถูกโยนอย่างไม่ไยดี สายตาคุณปกป้องดูเหนื่อยกับปัญหา มันคือโอกาสของฉันแล้วล่ะที่จะรีบทำคะแนน
ขอโทษนะคะคุณลูกอม
ผู้ชายคนนี้ฉันขอ....
“แด๊ดดี้ใจเย็นๆ ค่ะ” ฉันรีบเทน้ำเย็นให้พร้อมกับนวดขาของเขาเบาๆ จนเสียงถอนหายใจดังออกมาสองครั้ง
“แด๊ดดี้....เป็นแบบนี้ฮารุไม่สบายใจเลย ยิ้มหน่อยสิคะ” ฉันส่งสายตาเศร้าๆ ไปให้คุณปกป้องจนรอยยิ้มของเขาส่งกลับมาให้ฉันได้ชื่นใจ
“ทำไมคนอื่นๆ ไม่พูดง่ายเหมือนฮารุจังเลยนะ”
“ชอบจังเวลาแด๊ดดี้เรียกชื่อฮารุจัง”
“งั้นต่อไปนี้จะเรียกฮารุจังดีไหม”
“ค่ะ ดีค่ะ^^”
ฉันถูกคุณปกป้องดึงขึ้นไปนั่งตักฉันไม่รู้หรอกนะว่าเขารู้สึกยังไง แต่สัญชาตญาณของผู้หญิงฉันคิดว่าคุณลูกอมเนี่ย จัดการยากกว่านาราอีก แต่ไม่เป็นไรเพราะฉันถือคติว่า
รักแท้คือการแย่งชิง!
“แด๊ดดี้อย่าคิดมากเลยนะคะ ฮารุจะอยู่ข้างๆ แด๊ดดี้เอง”
“พูดแล้วนะ ถ้าเปลี่ยนใจจะโดนฟาดด้วยก้านมะยม”
“ค่ะ ฮารุไม่เปลี่ยนใจแน่นอนเพราะฮารุฝากชีวิตไว้กับแด๊ดดี้แล้ว^^”
“พูดจาน่ารัก มาจูบหน่อยดิ๊!”
- ผู้เขียน
