“พราวกินน้อยไปนะ อิ่มหรือเปล่า หรือว่าไม่อร่อย”
เสียงหนาเอ่ยถามเธอในขณะที่สองมือกำลังเก็บจานอาหารที่เพิ่งจะกินเสร็จไปล้าง
เขากำลังนึกห่วงเธอเมื่อเห็นว่าเธอนั้นกินน้อยจนแทบจะไม่ได้เตะต้องอาหารที่เขาลงมือทำด้วยตัวเองเลย
ผิดกับเมื่อคืนตอนที่ไปกินหมูกระทะด้วยกันนั้น เธอยังกินอาหารได้มากกว่าเขาเสียอีก
“เหมือนจะไม่ค่อยสบาย เลยไม่นึกอยากอาหาร แต่ว่าอาหารฝีมือฟ้าอร่อยมากเลยนะ ห่อกลับบ้านไปให้พราวด้วยล่ะ”
เธอเดินกลับจากโต๊ะอาหารด้วยอาการคล้ายๆ จะเป็นลม มาหย่อนก้นนั่งพักตรงโซฟาหน้าทีวีจอใหญ่
หาที่นั่งเพื่อนั่งพักให้ใกล้ที่สุด ด้วยสองขาอยู่ๆ ก็หมดแรงเอาเสียดื้อๆ ทำให้ก้าวเดินต่อไปไม่ไหว
มันแปลกมากสำหรับเธอที่เคยแข็งแรงและกินได้เยอะ อยู่ๆ ก็เหมือนจะป่วยเหมือนจะเป็นลมทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็แข็งแรงดี
เหมือนกับโดนสวรรค์กลั่นแกล้ง ได้มีโอกาสมาเที่ยวกับเขาทั้งที ก็ต้องมามีอาการอะไรก็ไม่รู้ขัดจังหวะไปเ
