“พอฉันกลับถึงบ้านแล้วจะรีบส่งข้อความหานายทันทีเลย”
เสียงของหญิงสาวเอ่ยพูดกับเด็กหนุ่มอย่างรู้ทันว่าเขานั้นจะพูดว่าอะไรก่อนที่เขาจะก้าวขาลงจากรถของเธอที่จอดส่งเขาอยู่ทางด้านหลังของโรงเรียนไป
พร้อมกับส่งรอยยิ้มหวานที่แสดงถึงการรู้ทันเด็กหนุ่มไปเสียทุกอย่างตามออกไปอีกด้วย
เพราะเธอกับเขากำลังจะแยกจากกันหลังจากใช้เวลาอยู่ด้วยกันตั้งแต่เช้าจนถึงตอนเย็นใกล้พลบค่ำของวันนี้
และก็มีเพียงอย่างเดียวที่เขาจะพูดเมื่อต้องจากลากับเธอจนในตอนนี้เธอท่องจำได้ขึ้นใจ และปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดทุกครั้งไป
“เก่งขึ้นหนิ่”
มือหนาวางลงบนศีรษะเล็กของหญิงสาวเบาๆ แล้วยีผมสวยๆ ของเธอที่เพิ่งจะถูกเป่าให้แห้งด้วยไดร์เป่าผมก่อนหน้าที่จะมาส่งเขากลับโรงเรียน กลั่นแกล้งเธอเบาๆ ที่กล้ามาตั้งตัวเป็นคนรู้ทันเขา พร้อมกันนั้นก็ยิ้มตอบเธอไปอย่างลืมตัว
นับวันป้าแก่ๆ ก็ยิ่งล้ำเส้น จนทำให้เขาต้องแอบยิ้มอยู่เรื่อยไป
“ฉันก็ต้องพ
