พราวมุกตื่นขึ้นแต่เช้าตรู่เหมือนกับทุกวันเพื่อเข้าไปทำงานในฟาร์ม อาการป่วยของเธอก็ยังคงแวะเวียนมาบ้างเป็นระยะๆ แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไร เพียงแค่เวียนหัวตอนตื่นนอนเท่านั้น
และก็ยังคงทำงานหนักไหวเหมือนปกติ โดยมีลูกน้องสองคนคอยช่วยงานอย่างแข็งขัน ไม่ได้มีอาการปิดปกติอะไรเพิ่มเติมขึ้นมา เธอก็เลยไม่คิดจะไปหาหมอ
ที่ไม่ปกติคงเป็นหัวใจของเธอที่มันมักล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่เรื่อยเลย มันอยากแต่จะไปเจอเด็กหนุ่มเพื่อพูดคุยกันให้มันรู้เรื่อง
แต่เธอนั้นก็ไม่อาจไปหาเขาได้ ด้วยเขานั้นไม่ได้ส่งข้อความมานัดเจอเธอ เหมือนกำลังมีเรื่องให้ต้องยุ่งอยู่หลังเรียนจบ เธอก็เลยพยายามทำใจเย็นแสร้งว่ารอได้ รอให้เขานั้นเป็นคนนัดเจอเธอเองไม่เข้าไปวุ่นวายเขาให้เขาต้องเกิดความรำคาญ
ทั้งที่เธอนั้นอยากจะลงไปนอนชักดิ้นชักง้อเพราะการต้องรอเขา มันเกือบจะทนไม่ได้อยู่แล้ว
พราวมุกกำลังยุ่งกับการต้องคิดถึงว่าทำไมเด็กหนุ่ม
