บทที่ 12 เด็กคนนี้...ของฉัน!6

1436 คำ

แต่ไม่ใช่กับอัลเฟรโดร! เพราะสิ่งที่หนุ่มรุ่นพี่ทำ มันไม่ต่างกับการขออนุญาต! มาคัสต้องแอบยิ้มขบขัน พร้อมกับรีบสาวท้าวกลับลงมายืนรอด้านล่างตามเดิม ในใจครุ่นคิดอย่างยินดีกับการเปิดใจรับใครเข้ามาในชีวิตอีกครั้งของอัลเฟรโดร บนเตียงขนาดใหญ่ในห้องนอนกว้าง ร่างบอบบางของน่านนรีขยับเข้าหาไออุ่นของอะไรบางอย่างที่นอนอยู่ข้างกายตามสัญชาติญาณ เมื่อผ้าห่มที่ใช้คลุมกายตลอดค่ำคืนที่ผ่านมาถูกเท้าเล็กถีบกระจัดกระจายลงไปกองอยู่ปลายเตียงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่อาจรู้ได้ สิ่งที่เธอต้องการตอนนี้คือความอบอุ่นของหมอนใบใหญ่แสนนุ่มมือ ใบหน้าเรียวเล็กขยับขึ้นไปก่ายเกยกับหมอนใบใหญ่พร้อมกับถูไปมาอย่างง่วงงุน ริมฝีปากบางขยับยิ้มอย่างพอใจเมื่อได้ไออุ่นที่ต้องการ แขนขาเรียวเล็กอย่างละข้าง วาดก่ายขึ้นไปบนหมอนเป็นลำดับต่อมา ในใจตอนนี้รู้สึกเป็นสุขยิ่งนัก ราวกับกำลังนอนอยู่บนวิมานชั้นฟ้า ห้วงนิทราอันแสนสุขกลับเข้ามาอีกค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม