คุณพิ้งค์กุมมือวินจิเดินเข้ามาภายในห้องรับแขก เธอก็สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อคนที่อยู่ในห้องไม่ได้มีแค่คุณแม่ของเธอแต่ยังมีคุณพ่ออีกคนที่ตอนนี้กำลังกดไอแพดพร้อมกับมองตาขวางอย่างไม่ปิดบัง
"สวัสดีค่ะพ่อ /สวัสดีครับคุณพ่อ"
"ฉันมีลูกสาวคนเดียวเรียกใหม่"
วินจิสะอึกไปเล็กน้อยก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก็เตรียมใจมาแล้วแหละว่าต้องเจอแบบนี้แต่เอาเถอะรักลูกเขาก็ต้องอดทนจริงมั้ยล่ะ
"สวัสดีครับคุณท่าน ผมวินจิครับ"
"อืม สวัสดีนั่งลงสิยัยพิ้งค์ด้วย"
คุณพิ้งค์เริ่มหน้าสลดลงมองวินจิอย่างสงสาร ถ้ามากกว่านี้ชายหนุ่มจะรับไหวมั้ยแล้วถ้าเกิดว่าเขายอมแพ้ขึ้นมาละ เธอเสียตัวฟรีๆเลยนะอดมีสามีด้วย
"พ่อคะทำไมต้องทำเสียงดุด้วย"
"ดุตรงไหนนี่ก็เสียงปกติพ่อนิ อีกอย่างหมอนี่เป็นใครก็ไม่รู้มานั่งใกล้ลูกสาวพ่อแบบนี้ไม่มีพ่อแม่คนไหนชอบหรอกนะ"
คุณพิ้งค์หันไปมองตัวเองและตัวของวินจิที่นั่งตัวติดกันแทบจะสิงกันอยู่แล้ว เธอขยับตั
