SAIFAH TALK
"จะไม่ทักทายกันหน่อยหรอ.."
"....."
"ศิระกานต์"
เสียงนิ่งเรียบของอีกฝ่ายกระแทกเข้ามาในโสตประสาท ผมถึงกับชะงักมือที่กำลังส่งแก้วเหล้าให้พี่หมอกแล้วเงยหน้ามองเจ้าของประโยคแทน
ผมนั่งนิ่งปล่อยให้เสียงเพลงดังกระหึ่มอยู่ในโสตประสาท ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าพี่โซลเลยด้วยซ้ำ
เขากำลังใช้สายตาและสีหน้ากดดันผมโดยอ้อม ถึงจะไม่ได้ใช้ประโยคที่บาดหูเท่าไหร่ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกันว่าเห็นเขาแล้วทำให้นึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา
"พี่ต้องการอะไรครับ พี่หมอก" ผมพูดกรอดไรฟัน
"พี่หรอ" พี่หมอกพาดแขนลงบนหน้าตัก ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองผมด้วยสายตาที่คาดเดาได้ยาก
ต้องการอะไรกันแน่
สายตาของเขาแบบนั้นมันดูร้ายกาจจนผมอ่านมันไม่ออกเลยสักนิด คิดอะไรของเขาอยู่ถึงได้พาพี่โซลมาเจอผมซึ่งๆ หน้าแบบนี้
"พี่แค่อยากให้โซลมันมาช่วยยืนยัน คนฉลาดแบบมันไม่น่าจะจำผิดคน"
"เหอะ"
"หัวเราะหรอ"
"ก็มันน่าขำนี่ครับ"
ผมย
