“เดี๋ยวเดือนทำเองค่ะ คุณหมอกปลุกคุณกุลมาทานอะไรลองท้องสักหน่อยก็ดีนะคะจะได้ทานยาไปด้วยเลย” พิณรัมภารับอาสาก่อนจะถือถุงข้าวต้มทั้งของเธอและของกุลธิตาเข้าไปแกะใส่ชามให้ ปล่อยหน้าที่ปลุกคนป่วยเป็นของคนอีกคนไป
“กุลครับ ตื่นมาทานอะไรสักหน่อยนะจะได้ทานยา” พิชญะขยับเข้ามาใกล้อดีตคนรักพร้อมปลุกเธอเบาๆ ไม่นานดวงตาคู่สวยก็ลืมขึ้น
“หมอก…กลับมานานแล้วเหรอคะ” กุลธิตาเอ่ยถามผู้ชายที่เธอรักและยังไม่พร้อมที่จะสูญเสียเขาไปอีกครั้ง เธอรู้ดีว่าสิ่งที่กำลังจะทำมันเป็นเรื่องที่ผิด แต่จะให้เธอทำยังไงในเมื่อเวลาของเธอเหลือไม่มากแล้ว เธออยากใช้เวลาอันน้อยนิดนี้อยู่กับเขา เขาเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เธอต้องการ และอยากที่จะเห็นหน้าเป็นคนสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป
“ไม่นานครับ กุลลุกไหวไหมครับ คุณเดือนกำลังเอาข้าวต้มไปใส่ชามให้” คนถูกถามส่ายหน้าน้อยๆ แทนคำตอบก่อนจะได้รับการช่วยพยุงเบาๆ จากอีกคนที่รีบเข้ามาช
