“นั่นแหละคำตอบ” เขาลากเธอมาถึงโต๊ะในขณะที่พูดจากวนโมโหเธอ
“นี่คุณ!”
“สั่งอาหารกันเถอะ คุณอยากกินอะไรก็สั่งนะ ผมเลี้ยงเอง”
“ไม่ต้องเอาเงินมาฟาดหัวฉันเลยนะ”
“ผมไม่ได้ทำแบบนั้น แต่คุณก็เดือดร้อนเรื่องเงินจริง ๆ ไม่ใช่เหรอ” ประโยคของเขาทำให้เธอเงียบเสียงลง ใช่แล้วเธอมีปัญหาเรื่องเงินจริง ๆ เลยต้องมาตกอยู่ในสถานะนี้ แถมก่อนหน้านี้ยังโดนเขารังแกเอาด้วย
“สั่งอาหารแล้วรอกินเถอะ สงบสติอารมณ์ของคุณเสียบ้าง”
บัวชมพูเม้มปากเข้าหากัน เธอมองเขาแล้วเบือนหน้าหนี ถ้าแม่ของเขามีคนดูแลใหม่ เธอก็คงจะออกไปจากชีวิตของเขา ไม่มาอยู่ให้รกหูรกตาเขาแบบนี้หรอก
“กินข้าวเสร็จต้องไปซื้อเสื้อผ้ากันต่อ”
“ไม่จำเป็นหรอกค่ะ”
“แต่ผมว่าจำเป็นนะ หรือคุณมีคำตอบดี ๆ ที่จะตอบคุณแม่ว่าทำไมไม่ซื้อเสื้อผ้าหรือชอปปิงอะไรกลับไปเลย”
“มีค่ะ”
“คุณจะตอบว่า”
“ฉันไม่ถูกใจไงคะ เลยไม่เอา คุณเข้าใจไหม”
“เข้าใจ แต่ผมอยากจะซื้อ” เข
