ตากลมตวัดกลับมายังอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าเมื่อเอาแต่มองหาเจ้าชีวิตอยู่ตั้งนานสองนาน แรกๆ เขาหันมามองเธออยู่บ่อยครั้ง แต่หลังๆ กลับไม่มอง และดูเหมือนจะพูดถูกคอกับคนที่บอกว่าเป็นแค่ลูกค้ามากอยู่เหมือนกัน
ทั้งรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ แม้กระทั่งการเคลื่อนไหวของริมฝีปากขณะพูดยังรู้สึกเลยว่าเขาพูดเยอะกว่าตอนที่คุยกับเธอ
ลมหายใจถูกพ่นออกมาเบาๆ จากที่ร่าเริงสดใสมันกลับกลายเป็นความหงอยเหงาเพียงแค่เขาไม่สนใจ
นี่เป็นสัญญาณเตือนอีกครั้งใช่หรือเปล่า ว่าเวลาถูกทิ้งมันจะเจ็บแบบนี้ เวลาที่เจ้าชีวิตบอกว่าควรสิ้นสุดสัญญาระหว่างเราความเจ็บปวดมันคงมากกว่านี้แน่ๆ
แล้วเธอจะทนยังไงไหว แค่นี้ยังรู้สึกใจหาย ขนาดอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าน่าทานจะตายเพลงยังทานไม่ลง
ร่างบอบบางดันตัวลุกเมื่อมองกลับไปยังโต๊ะของเจ้าชีวิต รอบนี้กลับพบว่าคนที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามในตอนแรกเปลี่ยนที่ด้วยการไปนั่งอยู่ข้างๆ กัน ไม่มีบุคคลที่สาม
