ตอนที่ 8
1037 คำ
@วันต่อมา
“สวัสดีค่ะคุณภีม วันนี้มีอะไรให้รับใช้คะ” การเคลื่อนไหวของทุกคนภายในคลีนิคเสริมความงามเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่วินาทีที่ภีมพลก้าวเขาเข้ามาก้าวแรก
เจ้าของร่างบอบบางที่จงใจรักษาระยะห่างเล็กน้อยกระชับฝ่ามือยึดกับกระเป๋าที่ถือ รู้สึกประหม่าไม่น้อยที่เห็นว่าคนเป็นสามีถูกทักทายอย่างสนิทสนมย้ำเตือนว่าใครๆ ก็รู้จักเขาเป็นอย่างดี
“ผมอยากได้แพ็กเกจเติมวิตามินผิว ดูแลใบหน้าเอาแบบระยะยาวไปเลย รบกวนด้วยครับ”
“ได้เลยค่ะ ให้ทางคลินิกดูแลคุณผู้หญิงท่านนี้ใช่ไหมคะ”
“ครับ” ภีมพลวางฝ่ามือบนไหล่บางก่อนที่เพลงจะยอมก้าวเข้ามายืนเคียงข้างคนตัวสูงที่ในตอนนี้โดดเด่นและเป็นเป้าสานตาของใครต่อใคร สายตาบางคู่อาจจะดูแล้วตัดสินว่าไม่เหมาะสม แต่ก็ยังมีสายตาอีกหลายคู่ที่มองว่าคนทั้งสองเหมาะสมกันมาก
ฝ่ายภีมพลหล่อลากใบหน้าฟ้าประทานราวกับนายแบบที่หลุดออกมาจากปกนิตยสาร โปรไฟล์ไม่ธรรมดา ความรวยระดับนี้จะมีผู้หญิงสักกี่คนในชีวิตก็คงได้ แต่ก็นั่นแหละ ผู้หญิงที่เคียงข้างเขาในตอนนี้ก็ใช่ว่าจะไม่มีดีเอาซะเลย ใบหน้าจิ้มลิ้มช่างสวยสะดุดตา เสื้อผ้าที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าแบรนด์เนมทั้งตัว หุ่นสวยและผิวก็ขาวจัดน่าทะนุถนอมมาก ไม่มีทางที่คนอย่างภีมพลจะคว้าเอาใครก็ได้
“เดี๋ยวพี่นั่งรอ” คนตัวเล็กกดใบหน้ารับ ใจฟูทุกครั้งที่ถูกเอาใจใส่ จะมีผู้ชายสักกี่คนที่ยอมมานั่งเฝ้าเธอได้แบบนี้
หนึ่งชั่วโมงเต็มกับการใช้เวลาที่คลีนิคเสริมความงาม เพลงใช้เวลากับที่นี่สัปดาห์ละหนึ่งถึงสองครั้ง แต่ไม่บ่อยเลยที่เจ้าชีวิตจะพาเธอมาด้วยตัวเองแบบนี้ ที่ผ่านมาเขาจ่ายไม่อั้น ประเคนให้เธอทุกอย่าง ไม่มีทางอายหากใครบังเอิญรู้เข้าว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขา
“รอนานไหมคะ”
“ไม่หรอก หิวไหม อยากกินอะไร”
“วันนี้จะตามใจเหรอคะ”
“ได้นะ ถือว่าตามใจเด็กดี” เพลงยิ้มจนตายี๋ ยิ่งตอนที่ฝ่ามือใหญ่วางหมับลงบนศีรษะทุยเล็กใจดวงน้อยก็ยิ่งเต้นแรง
“วันนี้อยากทานอะไรพาพี่ไปที่ร้านได้เลย”
“เพลง…เดินข้างๆ พี่ภีมได้ไหมคะ”
“ได้สิ วันนี้พี่อนุญาต”
“น่ารักที่สุดเลยค่ะ เพลงรักพี่ภีมที่สุดเลย” ในยามที่หลุดปากพูดไปแล้วก็ได้แต่ยิ้มแห้งแก้เก้อ น่าแปลกที่ครั้งนี้คนตัวโตไม่คัดค้าน ซ้ำยังยอมให้เธอเดินเคียงข้างเขาไปที่ร้านอาหารแต่โดยดี
นอกเหนือจากการทานมื้อเที่ยงที่พิเศษมากๆ สำคัญคนที่อยากได้เวลาจากเจ้าชีวิต ภีมพลเอาใจทุกอย่าง กระเป๋าหลายต่อหลายใบ ไหนจะรองเท้าและเสื้อผ้า ขนาดบอกทุกครั้งที่เข้าช็อปว่าเท่าที่มียังใส่ไม่หมดแต่คนตัวโตก็ยังซื้อให้
แต่ยิ่งเขาแสนดีมากเท่าไหร่ ในวันที่ต้องจากกันจะเจ็บปวดแค่ไหนกันนะ คนที่ต้องถูกทิ้งในสักวันแทบเดาไม่ออกเลย
การเดินทางตามตารางนัดหมายเดิมปราศจากผู้ติดตาม ภีมพลยอมขับรถเองเพื่อรักษาความเป็นส่วนตัวในการเดินทางครั้งนี้ การพบเจอลูกค้าครั้งนี้ไม่น่าจะเกิดปัญหา หากต้องการความช่วยเหลือเพลงก็อาจจะเป็นตัวเลือกที่เขาต้องเลือกแค่นั้นเอง
บรรยากาศติดภูเขาทำคนที่ชอบสีเขียวของภูเขามากกว่าน้ำทะเลสีฟ้าเนื่องจากเป็นคนกลัวน้ำทำให้ใจฟูสุดๆ เพลงยิ้มไม่หุบเลยแม้แต่วินาทีเดียว
“เราเปิดแค่ห้องเดียวใช่ไหมคะ”
“มากันแค่สองคน เพลงจะปล่อยให้พี่นอนคนเดียวเหรอ หรือเราไม่อยากนอนเตียงเดียวกับพี่”
“ไม่ใช่แบบนั้นเลยค่ะ เพลงดีใจต่างหากล่ะที่เราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันนานๆ”
“อยากอยู่ด้วยขนาดนั้น” เพลงก้าวขาเข้าไปหาคนที่พิงสะโพกกับขอบเคาน์เตอร์ภายในห้องพัก แขนเรียววิสาสะสอดเข้าไปโอบกอดเอวสอบอย่างเอาใจ
“อยากอยู่ด้วยทุกวันเลยค่ะ ถ้าพี่ภีมมีงานที่เพลงพอช่วยได้บอกเพลงได้เลยนะคะ เพลงเต็มใจช่วยมากๆ และจะทำมันออกมาให้ดีที่สุดเลย”
“จะว่าไปแล้วพี่ก็ได้ยินคำนี้จากเราบ่อยเหมือนกันนะ อยากทำงานเหรอ?” ตาคมมองต่ำ ท่อนแขนเผลอตวัดโอบรัดเอวคอดกิ่วอย่างไม่รู้ตัว
“อยู่เฉยๆ บางครั้งก็เบื่อค่ะ”
“ปกติผู้หญิงชอบช้อปปิ้งจะตายไป เราไม่ชอบทำอะไรแบบนั้นเหรอ”
“ถ้ามีงานให้ทำก็อยากทำมากกว่าค่ะ”
“เอาเป็นว่าถ้ามีอะไรให้ช่วยพี่จะบอกละกัน”
“ได้เลยค่ะ”
“พี่มีนัดทานข้าวกับลูกค้าช่วงสองทุ่ม คืนนี้เพลงทานข้าวคนเดียวนะ จะไปนั่งทานร้านเดียวกันก็ได้ พี่เสร็จธุระแล้วเราค่อยกลับพร้อมกัน”
“ได้เลยค่ะ สบายมากๆ”
“แต่ตอนนี้พี่เมื่อยมาก ขับรถมาตั้งหลายชั่วโมง พอจะมีคนใจดีช่วยนวดให้พี่ไหมเอ่ย”
“มีสิ เพลงไง”
“เพลงนวดได้ด้วย?”
“เพลงทำได้ทุกอย่างค่ะ แล้วแต่พี่ภีมจะอยากให้เพลงทำ”
“แขนแขน ปวดหลัง ปวดขาด้วย นวดได้ไหม” พวงแก้มคนฟังแดงระเรื่อ ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ลังเลที่จะตอบรับออกไป
“ได้ค่ะ”
“งั้นไปกันเลย” ท่อนแขนแกร่งยกขึ้นโอบเอวของคนตัวเล็ก กลิ่นน้ำหอมที่เพลงใช้ เครื่องสำอางจากเคาน์เตอร์แบรนด์ที่ทั้งคุณภาพดีและมีกลิ่นหอม บ่อยครั้งที่เพลงสวยจนต้องหยุดมอง การเป็นผู้หญิงของภีมพลทำให้เธอโดดเด่นมากกว่าเดิมหลายเท่า ความน่ารักสดใสเรียกความสนใจจากเพศตรงข้ามได้อยู่แล้ว ภีมพลรู้สึกแบบนั้น!
- ผู้เขียน
