ปึก~
“โอ๊ย!” แรงกระแทกอย่างแรงส่งผลให้เสียงร้องหลุดจากปากก่อนที่มือเรียวจะแตะบริเวณที่ถูกชนอัตโนมัติ
“นี่แกไม่มีตาหรือไง ไม่เห็นเหรอว่าฉันเดินอยู่!” เพลงนิ่วหน้า ความจริงเธอน่าจะได้ยินคำว่าขอโทษมากกว่าการโวยวายทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายเดินมาชน
“ขอโทษนะคะ คุณเดินมาชนฉัน”
“นี่เธอจะบอกว่าฉันผิดงั้นเหรอ” น้ำเสียงหาเรื่องส่งผลให้ใบหน้าจิ้มลิ้มหลุดความเอือมระอาออกมา รำคาญใจแน่ๆ หากต้องมีเรื่องทั้งที่ไม่ได้อยากมี
“งั้นเอาเป็นว่าฉันขอโทษละกันนะคะ”
“มาชนฉันเจ็บเธอคิดว่ามันจะจบง่ายๆ งั้นเหรอ” ไหล่มนถูกคว้าด้วยฝ่ามือของอีกฝ่าย มืออีกข้างเงื้อมสูงหมายจะลงไม้ลงมือทั้งที่เรื่องมันไม่น่าจะถึงขึ้นนั้นเลย
“หยุดนะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำร้ายคนอื่นแบบนี้นะครับ” ชายหนุ่มคนเดิมที่แม้จะยังทำงานอยู่ตลอดเวลาแต่ก็สอดส่องสายตาเพื่อมองคนที่มานั่งดื่มตามลำพังด้วยความห่วงใย
ที่จริงเขาเห็นตั้งแต่ตอนที่เธอเดินออกมาแล
