24
ใส่ใจเอา
"ก็ได้ค่ะ ฉันจะทำตามที่คุณบอก"
"ดี"
ดีแค่ไหนที่เขายอมเดินออกไประหว่างที่ฉันแต่งตัว ไม่คอยกำกับนู่นกำกับนี่ ฉันจึงได้เลือกชุดและเป็นตัวของตัวเองขึ้นมาหน่อย
ฉันเลือกเดรสเรียบๆสีขาวกระโปรงยาวถึงเข่า ส่วนหน้าก็แต่งอ่อนๆทาแป้งพับและลิปกลอส ก่อนจะฉีดน้ำหอมกลิ่นอ่อนๆที่หลังหู
ทำมากสุดได้แค่นี้ล่ะ หวังว่าเขาจะพอใจนะ
พอฉันเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ก็เจอกับคุณแทนทิวที่เดินออกมาจากฝั่งห้องลับพอดี เขามองฉันด้วยรอยยิ้มแต่ฉันกลับขนลุกยังไงก็ไม่รู้ เขาเข้าไปในห้องนั้นบ่อยมากซึ่งฉันรู้ดีว่ามีศพอยู่ ถ้าเมื่อคืนไม่หมดสติไปก่อนคนขวัญอ่อนอย่างฉันจะหลับลงรึเปล่าก็ไม่รู้
"คุณ...ไปไหนมาเหรอคะ" ฉันแกล้งถาม
"ทำไม คิดถึงฉันเหรอ?"
"เปล่า ฉันแค่สงสัยน่ะค่ะว่าทางนั้นมันมีห้องด้วยเหรอ" เขาเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน ก่อนจะยกมือโอบเอวดึงฉันไปใกล้ๆ สายตาเจ้าเล่ห์นั่นมันคืออะไร จะมาไม้ไหนอีก
"มันมีห้อง แต
