56
ฆาตกร
พอรู้ว่าแม่มีความสุขมากและมีคนดูแล ฉันคนเป็นลูกก็พลอยโล่งใจวางสายด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะเดินไปนั่งกอดคุณแทนทิวที่กำลังนั่งแกะซองจดหมายที่โซฟากลางห้อง
"จดหมายอะไรเหรอคะ?"
"ผลตรวจชิ้นเนื้อ"
เขาตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งจนฉันต้องละสายตาจากซองจดหมายไปที่แววตาของเขา มองปราดเดียวก็รู้ว่ารู้สึกยังไง เขาเองก็กลัวความจริงเหมือนกัน เพราะถ้าผลคือคุณแทนทิวทุกอย่างอาจจะเปลี่ยนไป
เขาต้องรักษาตัว ต้องรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างกับเรื่องที่เกิดขึ้น
จนฉันตัดสินใจจับมือคุณแทนทิวแล้วเกยคางที่ไหล่เขา
"ไม่เป็นไรนะคะ ถ้าผลเป็นไงเราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกัน" เขาหันมามองฉัน แววตานิ่งเรียบคู่นั้นเต็มไปด้วยความรู้สึก
"ฉันไม่เคยกลัวเรื่องอื่น แต่สิ่งเดียวที่ฉันกลัวคือเธอทิ้งฉันไป" ฉันชะงักและมองเข้าไปในตาคู่สวย ฉันผิดเองที่ไปให้ความหวังเขา จนคำพูดตอนนี้มันไม่มีน้ำหนัก
"ถ้าคุณกลัวเสียฉันไป ฉันอนุญาตใ
