สามเดือนต่อมา
ใบหน้าขาวเนียนใสที่ผมนอนจ้องมองทุกเช้าหลังตื่นนอน ผมอยากจะตื่นมาแล้วมองหน้าเธอแบบนี้ทุกวัน แต่มันคงเป็นได้แค่เพียงความฝัน สี่เดือนมานี้ผมมีความสุขมากมายเหลือเกิน ผมอาจจะชั่วที่จับเธอมาด้วยวิธีขี้ขลาด แต่ที่ทำแบบนั้นเพราะผมทนไม่ได้ที่ต้องเห็นเธอยิ้มหัวเราะให้คนอื่น ผมอยากจะมีเธอตลอดไป
แต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้ ข้อตกลงของผมและพ่อใกล้เข้ามาทุกที แค่คิดว่าจะไม่เจอเธอแล้วผมก็รู้สึกกลัว
"คิดอะไรหน้าเครียดจัง" ชมพูลืมตาขึ้นมองหน้าผม
"แค่คิดว่าอยากอยู่แบบนี้ให้นานกว่านี้" ผมจูบกลีบปากบางของเธอ ผมทำแบบนี้ทุกวัน ทำจนมันกลายเป็นเรื่องประจำวัน
ทำจนคิดว่าถ้าวันหนึ่งไม่มีเธอยืนอยู่ข้างกาย ผมจะทำใจได้ไหม จะใช้ชีวิตต่อไปยังไง
"ไปแปรงฟันกัน" เราต้องไปด้วยกันก็เพราะผมยังคงล็อคกุญแจมือติดกับเธอ
ผมกลัวตื่นมาเธอจะหายไป เรียกว่าไม่ไว้ใจก็ได้
"ขอฟัดก่อนได้ไหม" ผมขยับตัวไปกอด หอมที่ซอกคอขาวสวย
