ลืมตาตื่นคลำมือหาคนที่เคยนอนอยู่ข้างกาย คนที่มักจะมองหน้าจนฉันรู้สึกตื่น แต่วันนี้ฉันไม่รู้สึกถึงความรู้สึกนั้น ความรู้สึกที่เขาจ้อง คลำมือหาไม่มีเขาจึงลืมตาขึ้น เขาไม่ได้อยู่บนที่นอนจริง ๆ กวาดตามองรอบห้องก็ไม่เห็นเขา หรือเขาจะไปเข้าห้องน้ำ คงจะใช่ น่าจะอยู่ในห้องน้ำ นอนรอสักพักเดี๋ยวคงออกมา นอนรอบนเตียงที่เรานอนด้วยกันทุกวัน
หลังจากได้กลับมาอยู่ด้วยกัน หลังจากที่ทบทวนอยู่นานฉันเลือกที่จะให้อภัยเพราะอยากจะมีความสุขกับเขา อยากใช้ชีวิตร่วมกับเขา หลายคนอาจจะมองว่าฉันโง่ เขาทำร้ายขนาดนั้นยังเลือกที่จะให้อภัย
ใช่ ฉันรู้ว่าฉันโง่ และโง่มาก ๆ ที่รักเขาคนนี้คนที่ใจร้ายแสนร้าย ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไงให้หยุดรักเขา ก็เกลียดเขาแต่ว่าก็รักเขาเหมือนกัน
ฉันไม่ได้อยากจมอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ ทว่าไม่สามารถก้าวออกจากวังวนรักครั้งนี้ได้ทั้งที่เจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึงอดีตและรู้สึกดีทุกครั้งที่นึกถึงช่วงเว
