เช้าวันต่อมา
ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในเช้าของวันใหม่ อากาศที่แปรปวนวันนี้ฝนตกกระหน่ำเพราะพายุฤดูร้อนกำลังเข้า เคนโซ่ที่เขาลืมตาตื่นขึ้นมาเขายังอยู่ในชุดเดิมของเมื่อวาน ข้างๆก็มีร่างงามที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมแขน
“ขนาดตอนหลับยังสวยเลยเฟื่อง” ปากหยักก้มลงมาจูบที่หน้าผากมนเบาๆ เฟื่องที่ตื่นนานแล้วเธอได้ยินทุกอย่างแต่ก็แกล้งหลับในใจนั้นตื่นเต้นและประหม่ามากเช่นกัน
“งื้อ!” ร่างบางค่อยๆขยับแล้วลืมตาขึ้นมาเคนโซ่จึงแกล้งหลับต่อ เขาไม่อยากจะลุกจากเตียงแม้แต่น้อย
“โซ่ตื่น”
“เคนโซ่” ไร้เสียงการตอบรับทั้งๆที่เคนโซ่นั้นตื่นแล้ว เฟื่องจึงใช้มือจิกไปที่ไหล่หนาแรงๆหนึ่งที เพราะเธอรู้ว่าเขาแกล้งหลับ
“นี่แนะ”
“โอ๊ยยยย!…เจ็บหยิกมาได้”
“เหอะ! แกล้งหลับเหรอลุกไปอาบน้ำ แล้วทานมื้อเช้ายาแก้ไข้วางอยู่ที่โต๊ะอาหาร”
“โซ่ยังไม่หายเลยครับ”
“นายแข็งแรงตัวโตขนาดนี้ป่วยแค่นี้ทำใจ
