เคนโซ่วันนี้ตื่นแต่เช้าเขาจึงลงมาที่ครัวเพราะเห็นแม่กำลังวุ่นทำอาหารเช้าอยู่ ซึ่งเขาเองก็พอจะทำอาหารเป็นอยู่บ้างจึงอาสาเข้าไปช่วยแม่ยายอย่างน้อยล้างผักหั่นหมูเป็นลูกมือบ้างก็ยังดี
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณแม่ทำอะไรหอมเชียวเช้านี้?”
“อรุณสวัสดิ์ครับลูก แม่แก๋งบ่าหนุนกับลาบหมูหื้อป้อเปิ้นน่ะ” (อรุณสวัสดิ์ครับลูก แม่ทำแกงขนุนกับลาบหมูให้พ่อเขาน่ะ)
“ให้ผมช่วยไหมครับผมทำกับข้าวเป็น” ใบหน้าหล่อเหลาแม้จะไม่รู้จักเมนูแต่ก็พอจะเดาออกว่าลาบคืออาหารพื้นบ้าน ที่คนเหนือและคนอีสานทานกันเป็นประจำ เขาเองก็เคยลองลิ้มชิมรสมาบ้างแต่ทว่ามันก็ไม่ได้ถูกปากสักเท่าไหร่
“หื้ม! ผัวอี่น้องนี่เก่งแต้ๆเอาๆลูกไปเด็ดบ่าหนุนที่ต้นหลังบ้านปุ้นเน้อเอาแก่นบ่ฮ้ายบ่ดี” (หื้ม! ผัวยัยหนูนี่เก่งจริงๆเอาๆลูกไปเด็ดขนุนที่ต้นหลังบ้านนะ เลือกเอาลูกที่มันมีขนาดพอดี)
“แฮร่ๆ! ครับๆ บ่าหนุนนี่คืออะไรเหรอแม่ใช่ขนุนไหม? แล้วบ่ฮ้ายๆมันค
