รักนี้ที่เคยสัญญา

บทที่ 12 คิดหนัก

ครืดดด!! ครืดดด!!

"ฮัลโหลสวัสดีค่ะ"

"(สวัสดีค่ะ คุณน้ำอิงที่พักอยู่ห้อง607ใช่ไหมค่ะ)"

"ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าค่ะ"

"(ค่ะ พอดีว่ามีคนติดต่อมาขอซื้อคอนโดห้องที่คุณน้ำอิงอยู่น่ะค่ะ ทางนิติอยากให้คุณน้ำอิงให้ความร่วมมือย้ายออกภายในสามวันนะคะ)"

"ห้ะ!! ภายในสามวัน! ใครจะไปย้ายทัน แล้วมันกระทันหันแบบนี้ฉันจะหาที่อยู่ใหม่ทันได้ไงล่ะคะคุณ" น้ำอองพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูตกใจเป็นอย่างมาก

'นี่มันเรื่องบ้าอะไรอีกล่ะเนี่ย'

"(ทางเราต้องขอโทษด้วยจริงไปนะคะ แต่อย่างไงคุณน้ำอิงก็จะต้องย้ายออกภายในสามวันค่ะ)"

"แล้วถ้าฉันไม่ย้ายออกล่ะคะ คือฉันก็เช่าคอนโดไว้หลายปีแล้วนะอยู่ๆจะมาให้ออกง่ายๆแบบนี้เลยหรอ"

("ต้องขอโทษที่เสียมารยาทนะคะ เอ่อ...คือว่าทางเราขอพูดตามตรง คุณไม่ได้จ่ายค่าเช่ามาสามเดือนแล้วนะคะ ทวงถามจากคุณอรวีที่เป็นผู้เช่าไปก็ถูกบ่ายเบี่ยงมาตลอดทางเราจึงจำเป็นต้องหาคนเช่าใหม่ค่ะ และถ้าหากว่าคุญน้ำอิงไม่ยอมย้ายออกทางเราคงต้องให้กฏหมายจัดการค่ะ") พนักงานพูดออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นๆ เธอกล้าๆกลัวๆที่จะพูดออกมา

เมื่อได้ฟังนิติคอนโดพูดแบบนั้นน้ำอิงก็ถึงกับหน้าชา เธอผิดเองที่ค้างค่างเช่า ก่อนหน้านี้แม่ของเธอก็ไม่เคยบอกเธอเองก็ไม่คิดเลยว่าที่บ้านของเธอไม่มีแม้แต่เงินจะจ่ายค่าเช่าคอนโดมาหลายเดือนแล้ว

ทำไมช่วงนี้ชีวิตของเธอถึงได้มีแต่ปัญหากันนะน้ำอิงอยากจะร้องไห้จริงๆ

"ได้ค่ะงั้นฉันจะย้ายออกภายในสามวันค่ะ"

"(ค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ)"

เฮ้อ!! น้ำอิงถอนหายใจออกมา แล้วเธอจะไปอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย บ้านก็ไม่มีให้กลับตอนนี้เธอตัวคนเดียวแล้วยังจะกลายเป็นคนไม่มีที่อยู่อีก

น้ำอิงอยากจะเป็นบ้าให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย!!

ติ้ง!! (ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้วคับท่าน ภายในสามวันคุณน้ำอิงจะย้ายออก)

ร้อยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นทันที 'ดีมาก'

น้ำอิงไม่มีเวลามานั่งเครียดนานนักเพราะเอกสารต่างๆกองอยู่เต็มโต๊ะทำงานของเธอ

"ทำไมทำงานวันแรกกับวันที่สองมันต่างกันจังนะ" น้ำอิงได้แต่บ่นเบาๆอยู่คนเดียว

แผนกต่างพากันนำเอกสารสรุปยอดของเดือนก่อนมาให้น้ำอิงตรวจสอบก่อนจะนำไปให้ท่านประทานเซ็นไหนจะเอกสารขออนุมัติเงินทุนของโปรเจคต่างไปอีกน้ำอิงหัวหมุนไปหมด

"ฝากด้วยนะคะ"

"ฝากด้วยค่ะ"

น้ำอิงทำได้แค่ยิ้มรับเหมือนเคย

"สู้ๆยัยน้ำอิง เดี๋ยวก็ชิน" เธอปลอบใจตัวเองน้ำอิงมีความอดทนอยู่แล้ว!

น้ำอิงยิ้มและก้มหน้าทำงานต่อ

ก็อกๆ!

"เชิญคับ"

ร่างบางเปิดประตูเข้าไปขาเรียวก้าวสับๆไปที่หน้าโต๊ะทำงานของท่านประทานหนุ่มเธอวางเอกสารกองโตไว้ตรงหน้าให้เขาเซ็น!

"นี่..." ประทานหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามองกองเอกสาร

"เอกสารที่คุณต้องเซ็นค่ะขอด่วนเลยนะคะท่านประทาน!" เธอเค้นเสียงพูดออกมา ใบหน้าสวยฉีกยิ้มกว้าง เป็นไงล่ะคิดจะแกล้งคนอย่างน้ำอิง บอกเลยงานแค่นี้หมูๆ

แต่ก็ทำเอาเธอไม่ได้พักเหมือนกันนะนี่ก็บ่ายสองกว่าแล้วยังไม่ได้กินอะไรเลย

"ได้คับคุณเลขา" มือหนาเปิดเอกสารมาอ่านคร่าวๆ เขามองหน้าน้ำอิงอย่างไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเธอไม่เคยทำงานมาก่อน เธอทำมันออกมาได้ดีมาก

มาหนาหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นเอกสาร หลายต่อหลายหน้า ผ่านไป10นาทีแต่ไม่มีทีท่าว่าจะหมดไปง่ายๆ ไททันวางปากกาลงแล้วนวดมือ เขาเซ็นจนนิ้วจะล็อคแล้วเนี่ย!

น้ำอิงที่นั่งรออยู่รีบลุกขึ้นมา "เซ็นต่อสิคะเหลืออีกแค่ไม่เท่าไรแล้วเดี๋ยวน้ำอิงต้องเอาไปให้ตามแผนกอื่นๆอีก"

"ก็ฉันเมื่อยนิ เอกสารตั้งเยอะ" เขาทำหน้าอ้อยอิ่ง ไม่น่าไปแกล้งเธอตั้งแต่แรกเลยกรรมตามสนองจริงๆไม่คิดว่าน้ำอิงจะทำหมดภายในวันเดียว

น้ำอิงยืนทำหน้าดุไททันที่เห็นจึงต้องรีบเซ็นเอกสารต่อทันที

"เสร็จแล้วคับ"

"ขอบคุณค่ะ ถ้าไม่มีอะไรน้ำอิงขอตัวนะคะ"

"วันนี้กลับพร้อมพี่นะจะได้พาแวะทานข้าวด้วย"

"น้ำอิงไม่ว่างค่ะ" เธอรีบปฏิเสธวันนี้เธอยุ่งมากนี่ก็ว่าถ้าทำงานเสร็จจะลองหาที่พักใหม่

"มีอะไรรึเปล่าทำไมทำหน้าอย่างนั้น"

"ไม่มีค่ะ"

"เอาเป็นว่าวันนี้พี่จะไปส่งน้ำอิงส่วนเรื่องทานข้าวค่อยว่ากันอีกที" เขาพูดเชิงออกคำสั่งสายตาคู่คมที่มองมาบงบอกว่าอย่างไงเธอก็ห้ามปฎิเสธ

"ได้ค่าา เจ้านาย" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ยาวเหยียด ก่อนจะเดินออกไป

หลังจากเลิกงานน้ำอิงก็กลับบ้านพร้อมกับท่านประทานหนุ่มอีกครั้ง ทำเอาคนที่ได้เห็นต่างมั่นใจแล้วว่าน้ำอิงกับท่านประทานเป็นแฟนกันแน่ๆ

"ขอบคุณที่มาส่งค่ะ" น้ำอิงเดินลงจากรถ พร้อมปิดประตู แต่บทว่าแทนที่รถยนต์คันหรูจะแล่นออกไปกลับจอดนิ่งสนิท แล้วร่างสูงก็เดินลงมา

"ท่าน.. พี่ไททันลงมาทำไมค่ะ" เสียงหวานถามขึ้น ก็เขาแค่มาส่งเธอไม่ใช่หรออย่าบอกนะว่าจะขึ้นไปด้วยน่ะ

"ก็เดินไปส่งเธอไง"

"ไม่เป็นไรค่ะน้ำอิงไปคนเดียวได้" เธอรีบปฏิเสธทันทีกลัวว่าเขาจะหาเรื่องเข้าไปในห้องเธออีก

เขาไม่สนใจคำพูดของเธอขายาวก้าวไปที่ลิฟต์ทันที

'บ้าเอ้ย คนอะไรพูดยากจริงๆ' น้ำอิงบ่นพึมพำเธอจำเป็นต้องเดินตามเขาไปอย่างช้วยไม่ได้

เมื่อมาถึงที่หน้าห้องของเธอก็ต้องเจอเจากับป้ายประกาศเรื่องที่ให้น้ำอิงย้ายออก

ทำให้ไททันได้เห็นพอดี เขาจึงถามเธออกไปว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหน

"ภายในสามวันหรอ แล้วอย่างนี้น้ำอิงจะไปอยู่ที่ไหนล่ะ" เขาทำหน้าเป็นกังวล ไททันทำเหมือนตัวเองไม่รู้เรื่องทั้งที่ทั้งหมดนี้เป็นแผนของเขาทั้งนั้นเองรวมถึงเรื่องที่จะขึ้นมาส่งน้ำอิงเพื่อให้เขาเจอกับข้อความนี้ด้วย

"ยังไม่รู้เลยค่ะ" น้ำอิงทำหน้าเศร้า

"เอางี้ไหมระหว่างที่เธอหาห้องเช่าใหม่เธอก็มาอยู่บ้านฉันก่อนเป็นไง"

น้ำอิงทำหน้าครุ่นคิดเพราะก่อนหน้านี้ไททันชวนเธอไปอยู่ด้วยเธอก็ปฏิเสธเสียงแข็งแต่พอตอนนี้เธอจะยอมไปอยู่กับเขาง่ายๆเนี่ยนะ