ขาย....ไหม พี่จะซื้อ

1268 คำ
ฝ่ามือหนาของพศินธ์วนเวียนลูบแขนและจับมือของนับเดือนอยู่แบบนั้น เธอหันมามองเขาตาเริ่มปรือ ชายหนุ่มมองกิริยาและใบหน้าที่สวยหมดจดนั้น ก่อนจะใช้ฝ่ามือรั้งใบหน้าน้อย ๆ ให้แนบชิด พศินธ์ฉกริมฝีปากประกบริมฝีปากของเธอที่เผยออ้าออกเล็กน้อย ปลายลิ้นสอดแทรกเข้ามาเกี่ยวตวัดรัดรึงชวนให้รัญจวนใจยิ่งนัก หญิงสาวตกใจในแวบแรก แต่ก็ต้องปล่อยเลยตามเลย เธอปล่อยให้ชายหนุ่มใช้ลิ้นควานหาความหวานอยู่เนิ่นนาน รสจูบของเขาทำให้นับเดือนหลงเคลิ้ม เธอใจเต้นระรัว ครั้งแรกกับการจูบกับผู้ชายและเป็นผู้ชายแปลกหน้าด้วยซ้ำไป ปลายนิ้วมือเล็กขยุ้มไปที่หน้าอกของเขา ลูบคลำเบา ๆ แบบไม่รู้ตัว ก่อนจะหันเข้าหาเขา และสอดปลายมือรัดลำคอของเขายึดไว้แน่น หลับตาพริ้มอยู่บนตักของพศินธ์ อานัสขยิบตาให้เพื่อน ก่อนจะกระซิบบอกชะเอมให้เช็กบิล แล้วเขายังจ่ายค่าออฟตัวเธอออกไปคืนนี้อีกด้วย อานัสเดินตามไปที่เคาน์เตอร์บาร์ ขอคุยกับเจ๊เกี๊ยะ “ผมจ่ายค่าตัวน้องเขาตั้งแพง เจ๊ให้ผมแค่คืนเดียวเองเหรอ ไม่หน้าเลือดไปมั้ง” “แหม... คุณนัส ก็...” “ไม่ต้องพูดเลยเจ๊ ผมลูกกำนันกำแหงนะ...” เขากำลังจะอ้าปากพูดต่อ “เอา...เอา... แล้วแต่คุณนัสเถอะค่ะ กี่คืนก็ได้ พอใจก็ส่งกลับแล้วกัน เด็กยังไม่ได้สังกัดเจ๊หรอก ที่นี่พอใจก็อยู่ ไม่พอใจก็ไป แต่เบา ๆ หน่อยนะคะ เด็กมันยังซิง” เธอกระซิบส่งท้าย แล้วรับเงินค่าตัวของชะเอม และค่าเครื่องดื่มของเขาลงลิ้นชักเก็บเงิน อานัสหัวเราะแบบชอบใจ หากเป็นเขาเจ๊เกี๊ยะไม่กล้าหือกับเขาอยู่แล้ว เพราะอิทธิพลของพ่อเขาที่ใหญ่คับแถว ๆ นี้ อีกอย่างตึกที่เจ๊เกี๊ยะเช่าก็ของเขา และอานัสจ่ายให้เจ๊เกี๊ยะมากกว่าชายหนุ่มอื่น ๆ ที่มานั่งด้วยซ้ำไป   “ไปได้แล้วเพื่อน” อานัสควงแขนกันเดินมากับชะเอม เขาสะกิดแขนเพื่อน ตอนนี้นับเดือนตัวอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดของเขา “ไปกับพี่นะครับ” เขากระซิบข้าง ๆ หู            เด็กสาวปรือตามองหน้าพศินธ์แต่ก็ไม่พูดอะไร เขาพยุงเธอไปที่รถของตัวเอง จัดแจงให้สาวน้อยขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วปิดประตูให้สนิท “กูพาน้องเขาไปที่แคมป์ดีกว่า ไม่ถนัดใจจะเป็นที่อื่นว่ะ” โตบอกเพื่อน “ก็แล้วแต่ ไม่ต้องรีบคืนนะ พาไปสักอาทิตย์ก็ได้ คุยกับเจ๊เขาไว้แล้ว เด็กยังไม่ได้สังกัด ตามสบาย ว่าแต่มึงอย่าเสียงดังจนที่แคมป์คนงานไม่ได้หลับไม่ได้นอนก็แล้วกัน” อานัสแซวเพื่อน ก่อนจะตบตูดชะเอมเร่งให้เธอขึ้นไปนั่งประจำที่ ตะบึงรถออกไปอย่างรวดเร็ว เหมือนอยากจะขึ้นสวรรค์ใจแทบขาด พศินธ์กลับมานั่งที่รถของตัวเอง รู้สึกถึงความผิดปรกติที่เกิดกับหญิงสาว เขาตบหน้าเธอเบา ๆ นับเดือนแค่ลืมตาขึ้นมองเขา ก่อนจะปิดเปลือกตาสนิทอีกครั้ง ชายหนุ่มตัดสินใจเคลื่อนรถออกไป มุ่งหน้าไปยังแคมป์คนงานที่เขาดูแลอยู่ ตู้คอนเทนเนอร์ขนาดใหญ่ที่ข้างในตกแต่งเป็นห้องพักหรูหรา เคลื่อนย้ายไปที่ไหนก็ได้ เพราะเขาต้องการดูแลโครงการต่าง ๆ อย่างใกล้ชิด “ร้อนจังค่ะ” เสียงแผ่ว ๆ ดังขึ้นจากเบาะข้าง ๆ และเริ่มปลดกระดุมชุดที่เธอใส่ออก เม็ดเหงื่อผุดพรายขึ้นมาตามเนื้อตัวของเธอ “เดี๋ยวพี่เร่งแอร์ให้” เขาเอื้อมมือไปเร่งแอร์ให้เย็นฉ่ำขึ้น   “หิวน้ำจังค่ะ ทำไมนับคอแห้งจัง” เด็กสาวหันมามองเขาตาเยิ้ม กลืนน้ำลายที่เหนียว ๆ ลงคอ จังหวะที่ติดไฟแดง พศินธ์หันไปหยิบขวดน้ำที่วางอยู่เบาะข้างหลังมาเปิดให้ พอเธอได้รับไปก็ดื่มมันลงคออย่างกระหาย เสียงพ่นลมหายใจออกมาเล็ก ๆ ก่อนเธอจะเอนตัวนิ่งไป ชายหนุ่มเคลื่อนรถไปหยุดนิ่งอยู่ที่หน้าตู้คอนเทนเนอร์ของตัวเอง ก่อนจะมาพยุงร่างที่ไร้เรี่ยวแรงลงจากรถ เขาอุ้มเธอขึ้นทั้งร่าง และพาเข้าห้องนอนไปแบบทุลักทุเลกว่าจะเปิดประตูได้ “กินแค่น้ำส้มทำเมา หรือว่า...” เขาไม่ได้คิดอุตริ แต่อานัสเพื่อนชายของเขาเป็นสายหื่นตัวพ่อ และคงใช้วิธีสกปรกอีกตามเคย “ไอ้นัส... มึงคงไม่ได้วางยาน้องเขานะ ไอ้ห่าเอ๊ย” พศินธ์พูดออกเสียงมาพร้อมกับก่นด่าเพื่อนไปด้วย เขาพาร่างแน่งน้อยไปนอนที่เตียง ก่อนจะหมุนตัวเข้าไปทำธุระที่ในห้องน้ำ พศินธ์กำลังเอื้อมมือหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนอยู่มาเช็ดร่างกายที่เปียกชื้น ร่างกายเปลือยเปล่าของนับเดือนที่ถอดเสื้อผ้าออกจนล่อนจ้อนไม่เหลือเสื้อผ้าแม้แต่ตัวเดียว เดินเข้ามาในห้องน้ำ ตัวเธอเกาะฝาผนังไว้แน่น “นับจะอาบน้ำค่ะ นับร้อน” เธอบอกเขาเสียงสั่น เดินตรงไปยังใต้ฝักบัวแบบไม่สนสายตาของเขาที่จับจ้องเรือนร่างที่ขาวสล้างนั้น ท่าทีที่เดินไม่ตรงทาง และเอาตัวเองแทบไม่รอดของเธอ ทำให้เขาคว้าร่างที่จะร่วงลงไปนอนกับพื้นเอาไว้ในอ้อมกอด “พี่อาบให้” เขาบอกเธอ ตอนนี้ปฏิเสธตัวเองไม่ได้ว่า ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์และเนื้อตัวที่นุ่มนิ่มในอ้อมกอดจะไม่ทำให้เกิดความรู้สึก ชายหนุ่มแสดงตัวแข็งขืนอยู่ภายใต้ผ้าเช็ดตัวผืนนั้น สองแขนของนับเดือนรั้งรัดกอดชายหนุ่มไว้แน่น สายตาที่มองมาหวานเยิ้มหยดย้อย และท่าทีที่แสดงออกเหมือนเชิญชวน เขาลูบไล้สบู่ไปทั่วทุกส่วน หญิงสาวเผลอตัวครางออกมาเบา ๆ เมื่อเขาสัมผัสโดนหน้าอกหน้าใจ และปุ่มเม็ดสีหวานที่เด่นตั้งชันเมื่อต้องสายน้ำ พศินธ์ทำงานแบบรีบเร่ง เขารีบอาบน้ำชำระร่างกายที่ตอนนี้เริ่มมีอาการหนาวสั่นเทิ้ม “นับหนาว” เธอบอกเขาอีกครั้งด้วยเสียงหวาน ๆ ยกมือขึ้นกอดอกเอาไว้แน่น เขาดึงผ้าเช็ดตัวที่ใส่อยู่ออกมาเช็ดตัวให้กับเธอ และห่อพันกายเธอไว้ สองวงแขนใหญ่ช้อนเธอขึ้นมาทั้งร่าง ก่อนจะพาร่างกายอันสวยงามสะดุดใจออกไปยังเตียงหนานุ่มของเขา สายลมจากแอร์คอนดิชันทำให้เธอห่อไหล่เข้าหากันทันที พยายามซุกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่ม พศินธ์เดินไปปิดไฟ ให้มีแสงส่องจากหลอดไฟดวงน้อย ๆ เหลือลอดออกมาจากในห้องน้ำเท่านั้น เขาสอดตัวเข้าไปนอนใกล้ ๆ เธอ และคว้าร่างเปลือยเปล่าเข้ามาหาตัว ปลายนิ้วแข็ง ๆ ไล่ไปตามผิวนวลเนียน และใบหน้าที่คลุกเคล้าลงไปบนเนื้อตัวของนับเดือนอย่างอดใจไว้ไม่ไหวแล้ว ท่าทางบิดตัวน้อย ๆ และเสียงหวาน ๆ ที่ครางแผ่วออกมาตลอดเวลาทำให้เขาพึงพอใจ พศินธ์หาความสำราญบนเรือนร่างของเธอทุกซอกทุกมุมไม่เว้นแม้แต่จุดซ่อนเร้น หญิงสาวหายใจดังเฮือก เมื่อใบหน้าเข้มของชายหนุ่มลงไปคลุกที่กลางลำตัว
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม