EP5 ขาดความรัก
1236 คำ
หญิงสาวขับรถเข้ามาจอดที่โลงจอดรถของบริษัทก่อนจะเดินตรงเข้าไปในบริษัทด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
"สวัสดีค่ะบอส" พนักงานเอ่ยทักทายซึ่งเธอก็พยักหน้ารับไปก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสิบเจ็ดเพราะเป็นชั้นสูงสุดของผู้บริหาร กว่าเธอจะสร้างตัวและทำให้บริษัทเจริญเติบโตมากขนาดนี้มันไม่ง่ายเลย
"พรีเซ็นเตอร์ที่นัดมาล่ะ?"
"เพิ่งมาได้ไม่นานนี้เองค่ะตอนนี้อยู่ที่ห้อง" อายเลขาของเธอ
"อืม"
"สวัสดีค่ะคุณนิการ์" ดาราวัยรุ่นสาวสวยที่เธอนัดมาดูตัวที่ชื่อคริสติน่าลูกครึ่งไทยรัสเซีย
"สวัสดีครับ"
"ค่ะ คงทราบรายละเอียดนะคะฉันให้เลขาแจ้งรายละเอียดไปทางไลน์เรียบร้อยแล้ว" เธอแค่อยากมาดูน่าค่าตัวเพราะจะตรงตามคอนเซ็ปต์ที่เธอวางไว้หรือเปล่า
"ส่วนคุณ คุณน่าจะอายุเยอะกว่าฉันนิดหน่อย ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะคะ" เอาเป็นว่าครั้งนี้เซ็นสัญญาเป็นพรีเซ็นเตอร์สองปีซึ่งเงินเดือนที่เธอให้ก็เยอะพอสมควรเลยแหละ
"น้องคริสงั้นพรุ่งนี้พี่จะให้ผู้ช่วยคุยรายละเอียดอีกทีนะขาดเหลืออะไรบอกได้เลยพี่จะจัดการให้ ทั้งสองเลยนะคะ" หลังจากคุยรายละเอียดงานเธอก็ให้ผู้ช่วยเป็นฝ่ายไปคุยต่อกับทางฝั่งผู้จัดการพรีเซ็นเตอร์คนล่าสุดแทนเธอต่อ
ก็อก! ก็อก! ก็อก!
"ขออนุญาตค่ะบอส" ฝ้ายหัวหน้าฝ่ายงบประมาณ
"อืม"
"นี่คือเอกสารเบิกงบประมาณเงินบริษัทที่จะใช้ออกรายจ่ายต่างๆ ที่จะใช้ในวันถ่ายแบบนอกสถานที่น่ะค่ะ" ฝ้ายพูดเกร็งๆ เพราะเวลาเจ้านายทำงานจะทำสีหน้าเรียบนิ่งไร้อารมณ์และจะดุๆ ในตอนที่คุยเรื่องงบประมาณกับเธอ
"2 ล้าน?"
"เอ่อ มีค่า.." ฝ้ายอธิบายเพราะประโยคคำถามออกเจ้สนายสาว
"อ่ะ เอาไป" เธอเองก็ไม่อยากถามอะไรมากเพราะคำนวณค่าต่างๆ บ้างแล้วซึ่งรายรับรายจ่ายก้สมเหตุสมผลดีซึ่งเธอก็ไม่ขัดที่จะเซ็นอนุมัติเบิกงบประมาณ
"มะไม่ถามก่อนหรือคะ!?"
"ฉันมีธุระต่อ บ่ายนี้ฉันไม่เข้า" เธอกดมือถือราวกับใช้ความคิดด้วยสีหน้าเคร่งเครียดจนฝ้ายเสียวสันหลังไปด้วย
หญิงสาวตรงมาที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งในตัวเมืองกรุงเทพมหานครเพราะเธอเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าอาการที่เธอเป็นอยู่ตอนนี้คืออะไร
"ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์ได้ 3 สัปดาห์แล้ว" เธอชะงักนิ่งเมื่อหมอบอกอาการที่เธอกำลังเป็นอยู่ในตอนนี้ซึ่งมันก็ทำให้เธอตั้งรับไม่ทันเหมือนกัน
"มะหมายถึง ฉันท้องหรือคะ!?" เธอถามไม่เต็มเสียงนักและมันก็ทำให้เธอตั้งตัวไม่ทันเหมือนกัน
หญิงสาวเดินออกมาจากโรงพยาบาลด้วยอาการเหม่อลอยมือเล็กลูบหน้าท้องแบนราบเบาๆ อย่างใช้ความคิด เด็กคนนี้เกิดมาจากความไม่ตั้งใจและเป็นความเข้าใจผิดซึ่งพ่อแม่เองก็ไม่ได้รักกันแต่เธอจะไม่มีทางเอาเขาออกเด็ดขาดเพราะถึงยังไงเด็กคนนี้ก็เป็นสายเลือดเธอ
บรึ้น!! บรึ้น!! เสียงรถที่วิ่งมาด้วยความเร็วจนเธอไม่ทันได้มองเธอกรีดร้องออกมาสุดเสียงในใจคิดว่าลูกเธอต้องรอดแต่เหมือนฟ้าจะสงสารเพราะจู่ๆ ก็มีใครที่เธอไม่รู้จักกระชากเธอเข้ามาจนหลบรถคันนั้นสำเร็จในหน้าสวยคมกระแทกอกแกร่งไม่แรงนักหญิงสาวหลับตายอมรับชะตากรรมก่อนจะรู้สึกถึงเหตุการณ์ที่ปกติก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าพร้อมลืมตาขึ้นมามองบุคคลที่ช่วยชีวิตเธอสองแม่ลูก
"พี่ไดม่อน.." เธอถามเสียงแผ่วเบาก่อนจะเป็นลมในอ้อมกอดของเขาเนื่องจากอากาศร้อนและความตกใจจนเป็นลม หญิงสาวลืมตาขึ้นมาช้าๆ จมูกสูดดมกลิ่นที่เหมือนว่าตอนนี้เธอนอนอยู่ในห้องพักคนไข้
และใช่..
"ตัวเล็ก? ตัวเล็กฟื้นแล้วหรอ" น้ำเสียงปนดีใจของเขาทำให้เธอหันมามองก่อนจะพยุงตัวขึ้นช้าๆ เนื่องจากว่าตอนนี้เธอเข้าน้ำเกลืออยู่
"ขอบคุณนะคะที่พี่มาช่วยไม่งันนิการ์คงแย่ไปแล้ว" ผู้ชายตรงหน้าเธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี
"ดีขึ้นหรือยัง น้ำเกลือหมดถุงนึ้หมอถึงอนุญาตกลับบ้านได้น่ะ" เขารู้จักความคิดเธอดีจึงพูดไปเพื่อความความอยากรู้ให้เธอ
"แล้วนี่นิการ์เป็นอะไรถึงมาโรงบาล?" ชายหนุ่มถามในขณะที่ขับรถอยู่เพราะเขาอาสาขับรถให้เธอส่วนรถเธอเดี๋ยวให้ลูกน้องมาเอาไปทีหลัง
"นิการ์ท้องค่ะ ท้องด้วยความไม่ตั้งใจ เฮ้อ เครียดจัง" เธอบอกเขาเพราะถึงยังไงทุกคนก็ต้องรู้อยู่ดียังไงท้องก็ต้องโตทุกวันๆ
ชายหนุ่มเงียบไปเขาตั้งรับไม่ทันเหมือนกันเพราะการที่เขากลับมาก็เพื่อจะมาเดินหน้าจีบเธอในตอนที่พลาดโอกาสไปซึ่งเขาเองก็คาดไม่ถึงเหมือนกัน
"เหมือนพี่เลยสินะ" เขาพูดเบาๆ ซึ่งเธอก็ขมวดคิ้ว อะไรคือเหมือนกัน?
เขาเองมีลูกชายวัย 4 ขวบ เหตุการณ์ก่อนจะมีเด็กคนนี้เขาคบกันผู้หญิงคนหนึ่งที่เป็นรุ่นน้องสมัยเรียนทั้งที่ตอนนั้นก็ยังมีความรู้สึกดีๆ ให้นิการ์เหมือนกันแต่ที่ต้องคบกับเธอคนนั้นเพราะเขาอกหกจนไปพลาดมีอะไรกันกับรุ่นน้องในคณะ
พอเธอตั้งท้องเขาจึงต้องรับผิดชอบเพราะในคืนนั้นผู้หญิงคนนั้นบริสุทธิ์ซึ่งเป็นเขาเองที่ทำลายเธอคนนั้น เขาและเธออยู่ด้วยกันเพราะต้องรับผิดชอบเด็กแต่ชีวิตเขาเองก็ไม่ได้มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเหมือนวันนี้หรอกเธอจึงคลอดลูกและทิ้งเขากับลูกไปเพียงเพราะว่าเธอทนอยู่กับผู้ชายที่ไม่มีอะไรไม่ได้หรอกแล้วเธอก็ไปกับผู้ชายคนที่รวยกว่า
ตั้งแต่นั้นมาเขาจึงไปต่างประเทศทำงานสร้างตัวและเลี้ยงลูกคนเดียวตลอดมาจนมาและเรื่องนี้ธาดารู้มาตลอดนั่นแหละที่ผ่านมาตอนที่เป็นเพื่อนกับธาดาเขาก็ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง
เมื่อเล่าทุกอย่างให้นิการ์ฟังเธอก็ตกใจไม่น้อยที่เขาเองก็เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวมาโดยตลอด ก็ว่าหายหน้าหายตาไปนานหลายปีเลย
"ถ้าเขาไม่รักเราก็รักตัวเองสิ เมื่อเห็นหน้าลูกแล้วลูกก็จะเป็นที่หนึ่งขอแค่มีเขาอะไรก็ไม่สำคัญหรอก ขอเพียงแค่นิการ์เลี้ยงดูและรักเขาอย่างอื่นก็ช่างมันเถอะ" เขาพูดเพราะเขาเคยผ่านมาหมดแล้ว
มันก็จริงอย่างที่เขาพูด เขาเองก็ยังเลี้ยงลูกคนเดียวมาตลอดแล้วเธอหล่ะทำไมจะเลี้ยงลูกคนเดียวเองไม่ได้ single mom เดี๋ยวนี้ใครๆ ก็เป็นกัน เพราะงั้นลูกคนเดียวทำไมเธอจะเลี้ยงเขาไม่ได้หล่ะ
ไม่มีพ่อก็ไม่เป็นไร เพราะถ้าลูกโตมาแล้วรับรู้ว่าตัวเองมีพ่อที่โครตโง่เง่าขนาดนี้ลูกก็คงเสียใจไม่น้อยที่พ่อทิ้งแม่ไปอยู่กับผู้หญิงตอแหล
- ผู้เขียน
