พรึ่บ!
"งื้ออ...ห้องของฉัน" ร่างบางที่เดินถือของพะรุงพะรังรีบวางของลงบนโต๊ะกลาง ก่อนที่จะล้มตัวนอนลงบนโซฟาหนังราคาแพงด้วยความหมดแรงเนื่องจากที่สูญเสียเรี่ยวแรงไปกับการซื้อข้าวของวัตถุดิบต่างๆ เข้าคอนโดครั้งยิ่งใหญ่ หลังจากของที่เคยตุนไว้นั้นหมดเกลี้ยงตู้เก็บของพอดี ดวงตากลมโตที่เหนื่อยล้าเริ่มหนักอึ้ง ค่อยๆ หรี่ตาลงช้าๆ หมายจะนอนหลับพักผ่อนงีบเอาแรงชั่วครู่ แต่ไม่ถึงหนึ่งนาทีเธอก็รีบสะบัดหน้าเพื่อตั้งสติ เมื่อเหลือบไปมองข้าวของที่พึ่งซื้อยังตั้งอยู่ไม่เป็นที่
"ก็ไม่ได้ขยันขนาดนั้นหรอกนะ แต่ถ้าฉันไม่เอาเข้าตู้เย็น คงซื้อมาสูญเปล่า" คนที่กำลังบ่นกับตัวเองว่าจบก็ใช้ความขยันที่หลงเหลืออยู่น้อยนิดลุกขึ้นมาในท่านั่ง ก่อนที่จะคว้าถุงต่างๆ เข้าไปในครัวเล็กเพื่อเก็บให้เข้าที่เข้าทางแล้วรีบกลับไปนอน
ตึก
ตึก
เอวาที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการเก็บของเข้าชั้นชะงักนิ่ง เมื่ออยู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าห
