“แป้น นี่ตารางที่วาดเขียนไว้ พยายามทำให้ได้ตามนี้นะ เย็นวาดจะมาอีกครั้ง ตอนนี้คงต้องขอตัวไปอาบน้ำก่อน เหม็นตัวเองจะแย่...” วันวาดสั่งงานแป้น เมื่อสาวใช้ตัวอวบโผล่หน้ามาตอนที่เธอจะกลับพอดี “อ้อ!! บอกพี่เอกอาบน้ำให้คุณด้วยนะ...อย่าดองไว้ มันเหม็น!!” หญิงสาวพูดกับแป้น แต่ตามองไปยังคนไข้หน้าตึง ที่นอนนิ่งๆ อยู่บนเตียง...
แป้นอมยิ้ม...คนที่เคยโวยวาย เงียบกริบ นับเป็นนิมิตหมายที่ดี สำหรับพยาบาลคนใหม่ แม้แป้นจะแอบเห็นหางคิ้วของวันวาดมีพาสเตอร์ยาแปะติดอยู่ คงเป็นเพราะพายุอารมณ์ของเจ้านายจอมโวย
“สั่งๆ ทำยังกับฉันจะยอมทำนี่”
เสียงบ่นลอยๆ ของโจนาธาน ยิ่งทำให้แป้นอมยิ้ม ก็คนเอาแต่ใจอย่างโจนาธาน เขาเคยสนใจที่ไหน ชายหนุ่มมีแต่โวย กับโวย ต่อต้านสุดตัว...แต่ที่แป้นเห็น เขาก็ยอมดีๆ แม้จะมีฮึดฮัดบ้าง...
“คุณจะอาบน้ำก่อนทานข้าว หรือทานข้าวแล้วค่อยอาบดีคะ”
แป้นมองกระดาษที่วันวาดยัดใส่มือให้ ตารางการจัดกา
