ตอนที่ 6.แค่อยากเจอ
1505 คำ
พอเนินอกอิ่มโผล่พ้นออกมาจากกรวยผ้าสีหวาน ที่เธอสวมอยู่ยิ่งเป็นแรงกระตุ้นให้เขารีบจัดการชุดของเธอให้พ้นสายตาไปไวไว ร่างกายขาวนวลเนียนที่ไร้อาภรณ์ปกปิด ทำให้คนที่กำลังมองตะลึงตาค้างต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรสายตาวาววามที่มองเธออยู่นั้น กลับไม่ได้ทำให้กันตารู้สึกอาย เธอรู้สึกยินดีที่ร่างกายของเธอสามารถดึงดูดสายตาคู่นี้ได้สำเร็จ กันตาอดนึกถึงอดีตไม่ได้ ไม่มีสักครั้งที่สายตาคู่นั้นจะมองเห็นเธอ คีรีมองผ่านเธอไม่รู้กี่ร้อยรอบ เขาจะวิ่งเข้าหาเธอก็ตอนที่เขาเดือดร้อนเท่านั้น
คีรีไม่รอช้า เขารีบจัดการเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว กระทั่งเหลือแค่ชั้นในที่ปกปิดความเป็นชายขนาดใหญ่ ที่พยายามกระเสือกกระสนออกมาภายนอก กันตาปรือตามองแผงอกหนั่นแน่นของคนตรงหน้า พร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวแรง
เขาโน้มตัวลงมาใกล้ ตวัดขาเรียวของเธอเกี่ยวรอบเอวเขาไว้ แล้วก็รั้งแขนของเธอทั้งสองข้าง คล้องไว้ที่คอเขา จากนั้นก็ซุกไซ้ใบหน้าลงไปยังอกอิ่ม จนกันตารู้สึกถึงความสยิวซ่าน จนต้องแอ่นเนินอกรับพร้อมกับเอนกายไปด้านหลัง
ผิวกายขาวปนเหลืองดูสว่างจ้าท่ามกลางแสงสลัวๆ ในห้องที่ปิดทึบ คีรีประคองก้อนเนื้อนุ่มนิ่มขนาดใหญ่และตวัดปลายลิ้นร้อนๆ โลมเลียยอดถันสีชมพูอ่อน พร้อมขบกัดจะงอยถันอย่างมันเขี้ยว
“อือ” กันตาเผลอตัวเปล่งเสียงครางออกมาอย่างทนไม่ไหว
ริมฝีปากสีเข้มกระตุกขึ้นอย่างชอบใจ ตอนที่ได้ยินเสียงครางระงมของคนใต้ร่าง
คีรีเคลื่อนตัวไปประกบจูบเธอครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่รู้สึกเบื่อ มือใหญ่เลื่อนลงไปด้านล่าง เขาสอดปลายนิ้วลึกเข้าไปในกางเกงชั้นในผ้าบางเบาจนสัมผัสได้ถึงความนุ่มเนียนมือ ปลายนิ้วแข็งแรงและร้อนผ่าวส่งลึกเข้าไปยังกลีบเนื้อชุ่มน้ำ เปลวไฟพิศวาสลามเลียจนร่างกายของกันตาสนองตอบความกำหนัดนั่นด้วยการหลั่งหยาดน้ำฉ่ำแฉะออกมาการบดขยี้เพียงด้านนอกก็ยังทำให้กันตาสะดุ้งสุดตัวไม่ได้
“อ่า...” ริมฝีปากบางเผยออ้า
คีรีสูดปากแรงๆ เนื่องจากภายในของเธอตอดรัดนิ้วของเขาจนน่าใจหาย นิ้วแข็งยาวกระทุ้งเข้าออกเนิบนาบ จนคนที่นอนระโหยโรยแรงอยู่อดสูดปากเปล่งเสียงครางออกมาไม่ได้
คีรีรั้งเอวกางเกงชั้นใน พร้อมควานมือหยิบคอนดอมในกระเป๋ากางเกงที่ถอดทิ้งไว้มาสวม เขารีบประคองแก่นกายจ่อแกนกายที่ช่องทางรักที่เปียกชุ่ม เขาขยับบั้นเอวเสือกเข้าไปอย่างแรง แต่กลับต้องชะงัก เพราะต่อให้พื้นที่คับแคบนั่นฉ่ำแฉะแค่ไหน ก็ยังคับแคบกว่าความอลังการของตนเองอยู่ดี
“อูว!!” กันตาหน้ายู่ สีหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเสียดเสียว ที่เกิดขึ้นกึ่งกลางกายสาว เธอรู้ดีว่าตอนนี้อารมณ์เตลิดไปไกลเสียแล้ว
คีรีเม้มปาก ความคับแคบบีบรัดจนแทบทนไม่ไหว เขาจำเป็นต้องเบี่ยงเบนความสนใจของตนเอง ที่จดจ่ออยู่กับการฝังลึก เขาเลยก้มลงไปประกบปากจูบกันตาอย่างดูดดื่ม พร้อมกับเล้าโลมช่วงล่างใหม่อีกครั้ง เพื่อให้ร่างกายกันตาความผ่อนคลายมากขึ้น ถึงแม้ว่าตอนนี้ตัวเองจะทรมานไม่แพ้กันเลย
จากนั้นก็พยายามดันแก่นกายเข้าไปอีก จนกระทั่งดิ่งลงลึก จมมิดในเวลาต่อมา เขาขยับสะโพกเบาๆ แล้วเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ส่วนมือข้างที่ว่างก็เคล้นคลึงเนินหน้าอกอวบอย่างเมามัน คีรีอดไม่ได้ที่จะฝากรอยเอาไว้บนร่างกายกันตา ร่องรอยที่เขาทำเพื่อแสดงว่าสิ่งที่เกิดขึ้นคือความจริง
“อูยยยย!!”
กันตาเกร็งตัว เรียวขากระหวัดเกี่ยวเอวเขาไว้แน่น ความรู้สึกเคลิบเคลิ้มวนเวียนอยู่ในร่างกาย ซึ่งสามารถลบล้างความละอายแทบหมดสิ้น ทว่าบางจังหวะเธอกลับรู้สึกจุกแน่นแทบหายใจหายคอไม่ออกมันอึดอัดเหมือนเนื้อตัวใกล้จะระเบิด จนต้องเปล่งเสียงครางระโหยออกมาเพื่อเป็นการระบาย
เขามองสีหน้าบิดเบี้ยวของคนใต้ร่างด้วยความหลงใหลโดยไม่รู้ตัว พร้อมกับเร่งกระแทกแกนกายเข้าออกแรงขึ้นเรื่อยๆ จนกันตาต้องยกมือดันหน้าท้องแกร่งของเขาเป็นเชิงปราม
“เบาหน่อยเคนท์ เสียงเตียงมันจะดัง!”
คีรีพยักหน้ารับ เขาหงุดหงิดเล็กน้อย แต่ทำไงได้ เขาหยุดตอนนี้ไม่ได้ “โอ้ว!!”
กรามของเขาขบเข้าหากันแน่น ด้วยความรู้สึกเสียวซ่านเมื่อช่องทางสวาทของเธอตอดรัดความเป็นชายของเขาถี่ยิบ
อารมณ์ของทั้งสองคนใกล้จะถึงจุดปะทุในอีกไม่ช้า กันตาเกร็งสะท้านนำหน้าไปก่อน คีรีจึงเร่งจังหวะให้แรงขึ้นอีกเท่าตัว ไม่นานก็ปลดปล่อยตัวเองออกมาอย่างเต็มที่ พร้อมกับทรุดฮวบลงบนเนินอกอิ่มแล้วก็หายใจแรงๆ แต่มีหรือที่เขาจะพอแค่นี้ เพราะร่างกายของเขายังคงกระหายความกระสันเสียวอยู่ คงได้อีกหลายครั้งนั่นแหละ เขาถึงจะรู้สึกพอ
ตอนที่ 6.แค่อยากเจอ
สองอาทิตย์ต่อมา...
“ท่าทางแก เหมือนเหนื่อยหนักนะตา แกไปทำอะไรมาเหรอ?”
กานดาทักท้วงทันที หลังจากเงยหน้าขึ้นมองสบตาเพื่อน ท่าทางกันตาอิดโรยจนขอบตาล่างดำคล้ำจนน่าตกใจ
กันตาไหวไหล่ถอนใจแรงๆ เธอทิ้งตัวนั่ง แล้วก็ยกมือนวดหลังคอตัวเองเบาๆ เพื่อบรรเทาความเมื่อยล้าที่เกิดจากอะไรมีแค่เธอที่รู้ดี “อือ”
กานดามองตรงๆ “ไหนบอกว่าใกล้ฝึกเสร็จแล้วไง ถ้าอินเทิร์นมันหนักขนาดนี้ ฉันไม่แปลกใจแล้วทำไมหมอที่เรียนจบใหม่ทยอยลาออกเยอะแยะ”
กันตายิ้มบางๆ “ฉันก็อยากทำแบบนั้นเหมือนกัน แต่แกก็รู้ ฉันเป็นนักเรียนทุน ฉันทำแบบนั้นไม่ได้ อย่างน้อยก็ต้องทำงานใช้หนี้ก่อน”
หากกันตามีฐานะสักนิด เธอก็คงตัดสินใจไม่ต่างอะไรกับนักศึกษาแพทย์จบใหม่เหล่านั้น งานไม่ว่าอาชีพไหนก็หนักเหมือนกันหมดนั่นแหละ แต่มันแตกต่างที่ระบบและการจัดการ ซึ่งองค์กรที่เธอทำอยู่ ยังไม่มี!!
สายตาของกานดาเห็นรถสปร์อตสุดหรูวิ่งผ่านหน้าไป “ฉันอยากว่างงานเหมือนไอ้หมอนั่นชะมัด”
กันตาเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง เงยหน้าจากเมนูที่กำลังไล่ดูเพื่อสั่งเครื่องดื่มให้ตัวเอง “ใคร?”
“ไอ้เคนท์ไง”
กันตาผวา เธอเหลียวไปมองด้านหลัง สีหน้าเผือดลงเลยเรื่อยๆ
“อะไร จนป่านนี้ก็ยังรู้สึกกับหมอนั่นอยู่อีกเหรอ?”
“ปะ เปล่า แค่...” กันตาพยายามแก้ตัว
“ไม่ต้องอธิบายหรอก ฉันเข้าใจแกดีตา รักแรกน่ะ มันลืมกันไม่ได้ง่ายๆ แต่หากแกลองนึกถึงความเลวที่ไอ้หมอนั่นทำกับแก อีกไม่นานแกจะลืมมันได้เอง”
กันตาก้มหน้าไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงต่อ
เธอมาไกลเกินกว่าจะลืมคีรีได้แล้ว ในเมื่อชายผู้นั้นฝากความรู้สึกรังเกียจตัวเองเพิ่มขึ้นไว้ในตัวเธอ กันตาเกลียดตัวเองที่ยังคงหลงใหลคนคนนั้น ต่อให้เขายังคงความเลวไม่แบบไม่มีจุดสิ้นสุด เธอก็ยังพิศวาสเขาไม่เปลี่ยน
“ไอ้หมอนั่นมันมาทำอะไรแถวนี้นะ”
กานดาพึมพำ เธอพยายามมองหา แต่รถยนต์ที่คีรีใช้หายไปจากสายตาเสียแล้ว
“เขาคงมาใครสักคนนั่นแหละ อย่าใส่ใจเลย” กานดาเปรยลอยๆ หมดความสนใจเพื่อนเก่าที่ตัวเองไม่ชอบหน้า เพราะผู้ชายคนนั้นทำให้เพื่อนที่นั่งอยู่ตรงหน้าตัวเองเสียใจ
“ถามจริงๆ นะตา การที่เธอไม่มองใครเลย สาเหตุเพราะไอ้หมอนั่นด้วยหรือเปล่า?”
กันตาพ่นลมหายใจออกมาจากช่องจมูก แล้วก็พยักหน้าช้าๆ “แต่ไม่ใช่แบบที่ดาคิดหรอกนะ การที่ฉันยังไม่มองใคร คงเพราะฉันกลัวว่าตัวเองจะผิดหวังอีก”
กานดาเงยหน้าหัวเราะ แล้วย่นจมูกใส่เพื่อนด้วยความหมั่นไส้
“ไม่มีใครปฏิเสธเธอแล้วกันตา ตอนนี้เป็นเธอที่ควรเชิดใส่ผู้ชายพวกนั้นนะ”
กันตาส่ายหน้ารัวๆ ทันทีหลังจากได้ยินคำพูดของเพื่อนสาว เธอไม่ได้มีคุณสมบัติมากพอที่จะทำเช่นนั้นได้ เรื่องราวของคีรีก็ผุดขึ้นมาในความคิด ไม่ใช่เพราะแต่เป็นเพราะเธอ จนป่านนี้เธอก็ยังฝังใจ และการเพลี่ยงพล้ำกับเขาครั้งนี้ เธอเองก็มีส่วน
“ฉันไม่ได้มีดีขนาดนั้นหรอกดา” กันตาท้วง พร้อมกับยิ้มเพื่อกลบความรู้สึกสลดของตัวเอง แล้วก้มมองเมนูเครื่องดื่มต่อ
- ผู้เขียน
